In Le Labo opende Fatima Al Qadiri een nacht-line-up vol experimentele electronica met een verrassende dj-set. We kregen noch eigen materiaal te horen, noch veel bekend materiaal van gelijkgestemde producers. Op zich niet zo erg, want zo wist de Amerikaanse (met roots in Koeweit) onze blik weer te verruimen. Veel Afrikaanse invloeden haalden de set; de ene keer in de vorm van gqom, de andere keer met afropop-achtige ritmes. Verder draaide het Future Brown-lid nog wat grime en hiphop, om de cultuurclash compleet te maken. Zo werd het tegelijk een interessant en dansbaar uurtje feesten met een snedige track-selectie. (Thomas)
Van de ene Fatima ging het naar de andere. Fatima Yamaha, aka Bas Bron, huisproducer van De Jeugd Van Tegenwoordig, speelde ten dans in La Petite Maison. Zijn warme, funky house werd grotendeels analoog gebracht. De draaitafel werd vervangen door synthesizers, maar de man kon losgaan. Met zichtbaar plezier werd uit beide albums geplukt. De songs waren gelaagd opgebouwd en kregen live een extra update met langgerekte synthsolo’s. Natuurlijk kon ‘What’s a girl to do’ niet ontbreken. De doorbraakhit uit 2004 werd uitgesponnen tot een klein kwartier, met meerdere euforisch taferelen tot gevolg. (Daan)
Om te weten wat er nu gaande is op muzikaal vlak, moest je bij Lotic zijn. Natuurlijk kon er geen andere tent beter onderdak geven aan de Texaanse artiest dan Le Labo. Op basis van zijn Boiler Roomset, hadden wij ons verwacht aan donkere remixes van hedendaagse hits, maar het bleef bij die duistere beats in combinatie met snerpende effecten. Halverwege toonde Lotic zijn grime-invloeden met een geschifte remix van Skepta’s ‘Man (gang)’. Na dit “toegankelijker” stukje ging het weer de vernieuwende tour op. Afrikaanse ritmes werden afgewisseld met donkere ambient en iets wat niet echt te plaatsen viel, maar wel onze heupen deed bewegen. De set kreeg naar het einde toe een extra geladen dimensie toen een a capella-protest over police shootings tegenover zwarten gedraaid werd. Wat ervoor in de muziek werd geïmpliceerd, werd nu expliciet naar buiten gebracht. Dansbaar, experimenteel en vernieuwend waren de codewoorden. (Daan)
In de Boombox kreeg SOPHIE de kans om een groot publiek met z’n futuristische pop kennis te doen maken. Opener ‘L.O.V.E.’ deed vermoeden dat z’n set nog steeds niet veranderd was, maar dat bleek buiten de Britse producer gerekend: we kregen veel nieuw en exclusief materiaal te horen dat al eens voor de leeuwen werd gegooid op de dansvloer. Het was hard feesten op alle vernieuwende songs vol rammelend keukengerief, piepende stemmetjes en mooie features; maar de meest uitzinnige momenten kwamen er natuurlijk bij ‘s mans grootste hitjes. Wat zo goed blijft aan Samuel Longs shows is de manier waarop hij met enkel eigen materiaal zo’n creatieve set ineen bokst: gisteren hoorden we fijne mash-ups en een sterke opbouw ter ondersteuning van de heerlijke hitjes. SOPHIE kroonde zich op die manier een hoogtepunt van de avond en een van de meest verfrissende producers out there. (Thomas)
De avond sloten we af bij Danny L Harle, die dit jaar de PC Music-vertegenwoordiger van dienst was. Op zich deed de dj niet echt iets speciaals buiten zelf blij op het podium staan dansen, maar toch wist hij het select clubje kenners in de zaal helemaal uit z’n dak laten gaan met z’n eigen bangers, gaande van ‘Broken flowers’ tot remixen van Years & Years en Miley Cyrus. Ook wij sprongen een uur lang mee en moesten aan het eind van de set aan ons lijf toegeven: hier is onze conditie te slecht voor. Hopelijk zijn we morgen hersteld voor dag 3, met optredens van onder meer Floating Points, La Femme en Father. (Thomas)