Verslag Warm Soda + Dorian and the Grays, Madame Moustache Brussel, 27 mei 2015

door Pieter Malliet

Terwijl Matthew Meltons songschrijfkunst nog steeds barst van de inspiratie, viel ons op Warm Soda’s recentste worp vooral de strak pompende ritmesectie op. De frontman maakte namelijk schoon schip, en ging in zee met een volledig nieuwe, Texaanse begeleidingsband, een trio dat hij dit voorjaar hoogstpersoonlijk komt voorstellen middels een Europese tour. Het sfeervolle Madame Moustache leek ons de ideale plaats om met eigen ogen en oren na te gaan of ze live even goed uit de verf komen als op plaat.

Eerst is het echter de beurt aan Dorian and the Grays die met hun stevige, melodieuze indierock behoorlijk wat indruk maken. Boven een aanstekelijke kadans verwijst de geregeld piepende en krakende gitaarsound bij momenten rechtstreeks naar de jaren 90, en qua stem en zanglijnen worden een aantal keer flink aan Bush herinnerd. Het viertal warmt de zaal prima op, al beseffen we dan nog niet welk een tornado de hoofdact van de avond even later door de zaal zal jagen.

warm soda

Aanvattend met ‘Reaction’, de eerste single van de band ooit, laat Warm Soda er geen gras over groeien door het tempo van meet af aan verschroeiend hoog te leggen. Uiterlijk onverschillig, sigaret in de mondhoek, bier binnen handbereik spreekt drummer Caleb Dawsons lichaamstaal de enorm energieke en puntgave dynamiek die hij neerlegt schijnbaar tegen. Hierin wordt hij vakkundig bijgestaan door de onverstoorbaar doorstomende bassist Austin Shockley. Extra gitarist Max Eaton vormt dan weer de subtiele finishing touch die Melton toelaat als speerpunt helemaal uit te blinken. Met een aantal snedige solo’s maakt deze hier overigens dankbaar gebruik van. Verder valt op dat hij zijn fluisterstem achterwege laat en resoluut voor krachtige uithalen gaat, een recept dat de songs ook live alle recht aandoet.

Eerder dan de focus te leggen op het kakelverse ‘Symbolic dream’, werkte het inmiddels vanuit Austin opererende kwartet een organische set uit waar nieuwe en oude nummers in een logische afwisseling worden geplaatst. Zo zetten onder meer ‘Can’t erase this feeling’, ‘Jeanie loves pop’ en ‘Going in circles’ in de verf dat Melton waarschijnlijk nog nooit een nummer zonder uitermate catchy, meezingbaar refrein uit zijn mouwen schudde. Warm Soda speelt krachtig, luid en precies en houdt zowat een uur lang de vaart helemaal in het optreden. Typerend voor deze aanpak wachten de Amerikanen na afsluiter ‘Stranger to me’ de reacties van het publiek niet af, en plakken ze er voor je goed en wel naar adem kan happen, de bisnummers ‘I wanna go fast’, ‘Someone for you’ en ‘Lola’ onmiddellijk aan vast.

Waar we de band tijdens hun vorige passage in onze contreien vooral zagen uitblinken in besloten clubs, terwijl ze op een festivalpodium nog wat worstelden met de weidsheid van de setting, lijkt dit euvel ondertussen helemaal van de baan. We zeggen er donder op dat het vernieuwde Warm Soda helemaal klaar is de boel in om het even welke omstandigheid volledig plat te spelen.

Madame Moustache programmeert binnenkort onder andere Jack Of Heart (29.05), Pow! (03.06) en Cosmonauts (30.07). Een volledige kalender, info & tickets vind je hier.

Dorian and the Grays Facebook

Warm Soda website