Vorig seizoen kon je in onze Discovery-rubriek dagelijks een nieuw nummer ontdekken, tegenwoordig pakken we het iets anders aan en stellen we regelmatig een band of artiest voor die onlangs ons hart veroverde. Vandaag: TOUCH.
Soms zijn twee of drie noten of akkoorden genoeg om je helemaal in een bepaalde mood te brengen. TOUCH doet dat op ‘In the end’ alsof ze al jaren dit soort gemoedsstukjes maken. Dat is in dit geval vooral te danken aan een gitaar die met zachte hand zijn tijd neemt en de song dwingt om regelmatig stil te staan bij zichzelf en hoe het verder moet. Uiteindelijk komt er nog een kleine uitbreiding en variatie op de riff, maar je blijft in die gedwongen rustige sfeer.
Ook de band herkent de kracht van de snaren in het nummer; nooit leggen ze die een duimbreed in de weg. Er komen nog vocalen, maar die blijven atmosferisch en op de achtergrond, en hoewel je ze zou kunnen meezingen is dat duidelijk nooit de bedoeling van TOUCH. Hun debuutalbum komt er binnenkort aan en als die vol staat met dit soort kleinoden die onze ademhaling dwingt trager te gaan, wordt het een goed jaar voor onze stressniveau’s.