Humo's Rock Rally 2012 – Finale in de AB op 25.03 - preview

door Bart Somers

We blikken even vooruit naar 25 maart en voorspellen: na de bekendmaking van de winnaars gooien er in de AB enkele woedende mensen bier richting jury. Het is een traditie. Wie ook de laureaat van Humo’s Rock Rally 2012 wordt, tussen de verliezers zullen er eveneens valabele kandidaten zitten. De finalisten zijn in elk geval al bekend. We zetten nog eens al onze bevindingen van voor en tijdens de preselecties en halve finales op een rijtje. Tickets voor de finale vind je hier.

1. Chloë Carretteluisteren

Preview De muziek van deze jongedame sprak ons op vi.be al aan tijdens de vorige editie van Humo’s Rock Rally, de live-prestatie bleek als semi-soundmixact echter onvoldoende. De duidelijke evolutie richting volwassenheid en experimenteerdrift maken het songmateriaal in elk geval niet minder catchy dan twee jaar geleden.

Live verslag preselectie De aftrap vanavond is voor de schone Chloë Carrette. Geen gitaren, bas en drums op het podium, maar we horen muziek van een tape. Twee jaar geleden deed de nu 18-jarige zangeres ook al mee met de rally, toen kon ze de jury niet overtuigen met haar soundmix optreden. Ook dit jaar verwachten wij niet dat ze doorgaat. Hoewel ze een mooie stem heeft, hoort haar poppy r&b toch beter thuis bij Idool of The Voice.

Live verslag halve finale Meer poppy dan dit gaan we het niet tegen het lijf lopen in de rock rally. Chloë Carrette, begeleid door een tape, betrad helemaal alleen het podium om de longen uit haar lijf te zingen, hoewel ze om helemaal haar ding te doen net niet genoeg r&b street cred heeft. Ze ziet er ook een beetje te lief uit en we hoorden wat te veel nervositeit om de cover van ‘Animale’ tot een goed einde te brengen. De song van Don Diablo en Dragonette miste de attitude en boosheid die dat nummer juist goed maakt. De rest was meer dan in orde want ze heeft een aantal catchy nummers én een geweldige stem.

2. Float FallLuisteren

Preview Het is niet iedereen gegeven om langer dan 2 minuten te boeien met soundscapes en consoorten. Float Fall is een duo uit Leuven dat de valkuilen van het genre omzeilt met sobere, geïnspireerde ritjes langs een feeëriek gedecoreerd pad. Verveling is een woord dat niet bestaat in hun wereld.

Live verslag preselectie Het heeft heel wat voeten in de aarde voor het meisje en de jongen van Float Fall aan hun set kunnen beginnen. Openen doen ze met rustige shoegaze à la Beach House die ingetogen over het publiek rolt als eb en vloed op een windstille dag. Als vanaf song twee de zenuwen verdwijnen, zie je het duo groeien en brengen ze knappe liedjes met fijne samenzang, erg ingetogen allemaal maar zo mooi dat we regelmatig aan The xx moeten denken. Iets te statisch misschien, wat in een eigen show perfect op te lossen valt door heel het podium het ganse optreden in een rookgordijn te hullen.

Live verslag halve finale Met z’n tweetjes mocht Float Fall de halve finale in de Vooruit voor geopend verklaren. De twintigers brachten opbouwende soundscapes in een intimistische sfeer met een samenzang die doet denken aan The xx. Door hun statische houding wisten ze echter de zaal niet helemaal stil te houden. Ons kregen ze wel stil, vooral met die hoorn in hun cover van ‘Everybody’s Got To Learn Sometime’ van The Korgis, beter bekend in de versie van Beck.

3. Geppetto & the WhalesLuisteren

Preview Hebben we met Geppetto & the Whales een zekere finalist? Hun folky popsongs, bijna één voor één parels, passen perfect tussen Fleet Foxes en Mumford & Sons, en staan ook sterk op zichzelf. Ondanks de mindere groepsnaam is dit misschien wel onze favoriet nummer één voor de eindzege.

Live verslag preselectie Geppetto & The Whales mocht het rijtje sluiten. Als ingewijden in De Afrekening waren de verwachtingen toch wel wat hooggespannen, maar als er iemand verder gaat vanavond zijn het deze jongens wel. Ze deden wat van hen verwacht werd, toonden vakmanschap en hebben de allure om grotere zalen te vullen. Met hun folky popsongs halen ze wel wat teveel de mosterd bij het succes van bands als Mumford & Sons, onvermijdelijk als je de banjo erbij haalt.

Live verslag halve finale Geppetto & the Whales hebben ten opzichte van de rest een grote voorsprong aangezien ze al weken meedraaien in de Afrekening en al jaren ervaring hebben. Hun opener was feilloos gebracht. De geniale harmonische zanglijnen zorgden voor een hele happy sfeer in de zaal. Als cover opteerden ze voor ‘Best of You’ van Foo Fighters. Een slimme zet want het publiek smolt natuurlijk, ook al zongen ze er toen soms wat naast. Laatste nummer ‘Rufus’ was opnieuw perfect uitgevoerd. Hun voorsprong is terecht. Dit is machtige muziek die kwalitatief op zeer professionele wijze is gebracht.

4. Lili GraceLuisteren

Preview Als we ooit een moord gaan plegen, zetten we Lili Grace op in de auto. Hun minimalistische songs hebben een rustgevend effect en bouwen tegelijkertijd een fascinerend spanningsveld op. Zeker checken als je zoals wij houdt van Soap&Skin of The Cranes.

Live verslag preselectie Met Lili Grace verschenen de zusjes Nelle en Dienne op podium. Ze deden al voor de tweede keer mee aan de Rock Rally maar nu meer beslagen dan vorige keer. De zusjes spelen cello en piano aangevuld met hier en daar wat elektronica. Ze brengen songs die bestaan uit repetitieve, minimalistische stukjes die langzaam spanning opbouwen met daarboven hun stemmen waarmee ze niet alleen engelachtig kunnen zingen maar ook hard en ongenadig weten uit te halen. Voor de eerste keer hadden we het gevoel dat er echt iets gebeurde op het podium. En ook in de zaal merkte je dat het enthousiasme zich meester maakte van het publiek. Deze groep mag wat ons betreft zo door naar de volgende ronde.

Live verslag halve finale Het vriendelijke duo Lili Grace wist in de voorronde heel origineel uit de hoek te komen met hun donkere, alternatieve sound. Met cello, keyboards en twee uitzonderlijke stemmen braken ze het ijs beter dan in ‘Basic Instinct’. Ze schiepen een heel intense, pakkende sfeer waar je kippenvel van kreeg. Als cover kozen ze ‘Ace of Spades’ van Motörhead. Hier en daar zongen de meisjes wel een valse noot, maar ze zijn erin geslaagd om er een goede Lili Grace-draai aan te geven. Voor ons part mogen deze dames naar de finale.

5. Radial SequenceLuisteren

Preview Vergeet milieuvriendelijke brandstof, Radial Sequence wil je laten opstijgen zonder vliegtuig. In ‘Shades of Green / I’m Submarine’ lukt dit voortreffelijk, horen we daar The Verve? De andere titels in hun player lijken alleen te consumeren onder invloed.

Live verslag preselectie Na heel wat vertraging opgelopen te hebben door koning winter mochten de mannen van Radial Sequence openen. We geven toe, het is een heel bewonderenswaardige prestatie om als beginnende band meteen tegen een muur van armkruisende toeschouwers te moeten opboksen, daarom dat we ook meteen heel wat sympathie hadden voor Radial Sequence. Met hun hoopvolle, doch meewarige deuntjes zetten ze meteen een fijne toon voor de rest van de avond. De leden van de band stonden goed hun mannetje en wij sluiten hen dan ook graag in onze armen als mogelijke oproermakers in ons Vlaamse muzieklandschap.

Live verslag halve finale De knapen van Radial Sequence brachten indie rock in de strikte zin van het woord. Ze wisten hun nummers goed op te bouwen en speelden een aardige cover van John Lennon. Hun invloeden van Radiohead en U2 vielen sterk op. De ietwat statische houding en zagerige zang beletten hen echter om geheel te overtuigen. Dit zou een goed voorprogramma van Bloc Party kunnen zijn maar de concurrentie belet hen volgens ons om door te stoten naar de finale.

6. Reena RiotLuisteren

Preview Afgaande op de zichzelf zoekende nummers die we op vi.be horen, vaak meer losse riffs en zang (met een weliswaar hele mooie stem) dan echte songs, hebben we er het raden naar hoe Reena Riot aan de mooie optredens komt die haar agenda sieren. Geeft deze Gentse ons live lik op stuk?

Live verslag preselectie De enige frontvrouw van de avond was als derde aan beurt. Zet een blonde deerne met een gitaar op het podium, en iedereen zwijgt. Reena Riot had een klok van een (hese) stem en begon haar set origineel. Als begeleiding had ze niets meer nodig dan haar lichaam. Het eerste nummer bestond uit stamp stamp handjeklap en vocalen. Dat was genoeg om te boeien. Daarna ging ze verder met een gitaar, en kreeg ze nog steeds de zaal stil. Maar of we nu zin hebben om er een hele plaat van te beluisteren valt te betwijfelen, daar heeft ze toch nog wat betere songs voor nodig.

Live verslag halve finale In het kader van Me & My Guitar trad Reena Riot aan, hoewel ze de gitaar voor het eerste nummer achterwege liet en haar a capella kunstje uit de voorronde herhaalde. De songs heeft ze nog niet helemaal, maar wat een fantastische stem. Wij denken alvast dat we de echte Voice van Vlaanderen gevonden hebben. Mooi.

7. Sleepers’ ReignLuisteren

Preview Als je de naam Sleepers’ Reign ziet, verwacht je pure dreampop. Die redenering klopt maar half. Zweverig is de muziek zeker, maar ook vrij experimenteel. Slaapverwekkend is dit alleszins niet, al zoekt de groep nog teveel naar zichzelf om onze aandacht vast te houden.

Live verslag preselectie Zelden hebben we een groep letterlijk zo compact gezien als Sleepers’ Reign aan het begin van hun set, met vier bandleden op zowat vier vierkante meter. Het lijkt wel of deze jongens zijn opgegroeid naast een chemische fabriek en hopen psychedelische dampen hebben ingeademd. De zanger tilt de eerste song naar een hoger niveau. Lied twee bloedt een beetje dood en verbergt het gebrek aan kwaliteit onder de geluidslagen, terwijl bij de afsluiter het vet helemaal van de paddenstoelensoep lijkt.

Live verslag halve finale Ondertussen was het tijd voor het derde (!) optreden ooit van het kwartet Sleepers’ Reign. Op het eerste gehoor klonk het als een zwakke rip-off van MGMT maar al snel trokken ze je mee in hun wereld van psychedelica. Hun versie van ‘Like A Rolling Stone’ van Bob Dylan was ongetwijfeld de meest geslaagde cover van de avond. Ze slaagden er perfect in om het naar hun genre te converteren. Referenties naar James Blake waren niet uit den boze. De kans is groot dat deze jongelui hun vierde optreden mogen spelen in de AB op 25 maart.

8. The Compact Disk DummiesLuisteren

Preview Vanaf seconde één werkt de electropunk van The Compact Disk Dummies op je adrenalineproductie. Na herhaaldelijke luisterbeurten blijft er echter geen enkele song in ons hoofd hangen en moeten we besluiten dat we collega’s als Goose, Crystal Castles en LCD Soundsystem beter vinden.

Live verslag preselectie Het werd tijd voor wat synths. The Compact Disk Dummies, twee broers, brachten vol overtuiging elektropunk zoals die hoort te zijn. Er werd echter iets teveel afgekeken bij voorbeelden als Waxdolls (komaan, dezelfde resorts onder je synth) en Crystal Castles zonder iets nieuws te voegen. Veel lawaai, maar met de versterking van de gitaar op het eind hadden ze toch een nummer dat de boel op stelten kan zetten. Zolang ze het zelf leuk blijven vinden, kunnen we dat alleen maar aanmoedigen.

Live verslag halve finale De elektropunk à la Waxdolls van The Compact Disk Dummies mocht de rangen sluiten. Wat bleek? Geen betere band dan deze om een avond te beëindigen. De kleine ventjes produceren heel veel lawaai in goede opbouwende songs. De broers waren verder de enige band die opvielen met hun cover: een rockende versie van Britney Spears’ ‘Toxic’. Heel ludiek ook met een foto van een kale Britney op de achterkant van de gitaar. Met een showbeest als frontman slagen ze er in een feestje op gang te trekken. Net wat we nodig hadden.

9. TouristLuisteren

Preview Nooit geweten dat hip hop in ‘t Antwaarps zo natuurlijk kon klinken. Dat Tourist zijn raps ook kan verwerken in folksongs à la Katastroof zonder dat dit één seconde geforceerd overkomt, maakt het alleen maar mooier. Recht uit ‘t hart, lijkt het, en daar hebben we het wel voor.

Live verslag preselectie De voorste rijen voor het podium worden veelal bezet door de fans die met de band meekomen. Als voor Tourist de eerste rij wordt bezet door baseballpetjes, kan het niet missen, Tourist ofwel Johannes Faes is een hiphop act. Dat Tourist uit Antwerpen komt is al snel duidelijk. Zijn eerste nummer ‘Mijn Stad’ is een lofzang over Antwerpen, herstel Aentwaerpe, want de raps zijn in het Antwerps dialect. Zijn andere twee songs worden naast de beats ook ondersteund door een saxofonist wat het optreden extra kleur geeft.

Live verslag halve finale De laatste act van de avond was de Antwerpse rapper Tourist. Hij werd bijgestaan door een vierkoppige band bestaande uit klarinet/sax, accordeon en een dj. Goede teksten en charisma zijn zeker kenmerken die Tourist bezit. Hij rapte ook niet onafgebroken. Wanneer hij zong en bijgestaan werd door de sax, werd de Dub Fx-invloed zeer duidelijk. Wat hij deed, deed hij goed maar het was niet bepaald origineel. De accordeonist, die eruit zag alsof hij vroeger nog uit Katastroof was gekickt, speelde het laatste nummer ook vijf meter achter zijn microfoon waardoor zijn bijdrage eigenlijk wegviel. Moet je niet doen in zo’n halve finale.

10. TubelightLuisteren

Preview Een groep die al enkele jaren evolueert is Tubelight. ‘Time to Kill’ en ‘Need It’ klinken overtuigend en zouden hun plaats hebben op een album van The Strokes. Een eigen geluid en een selectievere songkeuze zouden het niveau van hun player nog omhoog helpen.

Live verslag preselectie De eer om vanavond de debatten te openen is weggelegd voor Tubelight, dat zich boven verwachting goed kwijt van die taak. Ze starten krachtig met een vol, stevig en schurend gitaargeluid. Hun tweede song is trager maar wel goed opgebouwd, we horen veel meer power dan in hun studiowerk. Dat ze zich laten vangen door de pose die voorschrijft dat het als shoegaze-band verboden is om contact te zoeken met je publiek nemen we er dan maar bij. Hamont-Achel is wakkergeschud.

Live verslag halve finale Shoegazend gingen we verder met de wall of sound van Tubelight dat het soort gitaargeschuur bracht dat we graag hebben. Zoals het shoegazers behoort zagen we in het begin niet te veel enthousiasme en hadden de zenuwen zich meester gemaakt van de stem van de zanger. Later evolueerde zijn stem wel naar een mooier geluid en durfde vooral de jongeman aan de microfoon zich te laten gaan in het slotnummer. Ja, hier horen we graag meer van. En hey, Vooruit! Dit mocht ietsepietsie stiller.

Alle foto’s bij deze preview zijn gemaakt door Andre Joosse

Check hier de previews op en de verslagen van alle preselecties en halve finales

Humo’s Rock Rally op de site van Humo zelf