Na enkele duidelijke verwijzingen in een tweet en Lana del Rey’s nu al lichtjes legendarische albumtrailer, is er nu dan eindelijk de nieuwe samenwerking tussen del Rey en The Weeknd. Het is meteen ook de titelsong van het aangekondigde ‘Lust for life’ dat het op dit moment nog zonder release date moet stellen. Daarbij komt nog eens dat dit de allereerste samenwerking is in Lana’s eigen discografie.
Muzikaal verschilt ‘Lust for life’ best wat van het eerder geloste ‘Love’, maar Lana blijft ook op dit nummer wel gewoon weer heel erg Lana. Ze croont zich op authentieke wijze door het nummer, weliswaar begeleid door Abel Tesfaye wiens stemgeluid in perfecte harmonie met dat van Del Rey weerklinkt. Ook het bad girl-element en de romantische doodsverheerlijking zijn weer aanwezig. Dat laatste wordt dus paradoxaal gecombineerd met een uitgesproken lust for life. Een concept dat volgens de zangeres het gelijknamige album van een ‘politieke’ ondertoon zal verzorgen – waarover verderop meer. Lust for life als een act van rebellie wanneer het ons door een dreigende wereldsituatie allemaal ontbreekt, dixit Lana.
Ergens is het geruststellend dat de zangeres nog steeds haar eigen mooie muziekjes maakt en zich nog niet aan EDM of andere, zo mogelijk nog hitgevoeligere genres – waarvoor de aanvragen tot samenwerkingen ongetwijfeld hoog oplopen – heeft gewonnen gegeven. Voorlopig klinkt het ook gewoon nog steeds heel erg goed en niet al te afgezaagd – al kan ik me inbeelden dat die mening niet door iedereen wordt gedeeld. Al is het nieuwe er nu wel al even een beetje af en het gebrek aan progressie is lichtjes teleurstellend.
Vooral die politieke laag die ze aan dit concept probeert mee te geven voelt nogal goedkoop aan. Het is een poging tot meesurfen op de nieuwe golf van politiek activisme – zonder ooit zelf actief aan het debat te hebben deelgenomen of nu uitgesproken standpunten in te nemen. Daarnaast is het een nieuwe argument voor de criticasters die Lana del Rey als een zuiver kapitalistisch popproduct afschrijven. Op haar vorige albums leek ze zodanig ver van ons stervelingen verwijderd dat de manier waarop dit nummer en album nu in de markt worden gezet erg onverwacht is. Maar wanneer we die marketing loslaten en het nummer op louter muzikaal vlak benaderen geldt nog steeds: Lana blijft Lana en maakt meer van het (mooie) zelfde.