Het muziekjaar 2017 is nu echt begonnen. Vorige week brachten The xx en The Flaming Lips nieuwe platen uit, recensies daarvan lees je hier en hier. In de loop van de week volgen nog reviews van de nieuwe SOHN- en Bonobo-albums. Lees ook over de ideale soundtrack bij Blue Monday en check waarom de nieuwe single van Ed Sheeran het dieptepunt van de dancehallrevival is. Om nog meer mee te zijn kan je natuurlijk onze Plonsjes lezen. Frederik, Jens, Geerhard en Thomas hebben er deze week verzameld. Beluister ze hieronder.
High Hi – Islands full of gold
Het meefluiten van de week gaat zonder moeite naar High Hi. Het powerpoptrio buldert zich na het onvergetelijke ‘Calm down sir’ terug in onze harten met een song die opnieuw zowel popsletten als rockers moet kunnen bekoren. Het refrein van ‘Islands full of gold’ zal ons zonder twijfel nog vele malen op onbewaakte momenten overvallen, en dat mag. (Jens)
Quarta330 – Yatagarasu
Quarta330 was een van de producers die Hyperdub vergezelden in hun eerste passen als label. Toen deed ie dat met chiptune gerichte muziek, nu laat hij met ‘Yatagarasu’ een iets evenwichtiger kant van zichzelf horen. (Jens)
Burkini Beach – The world at our fingertips
Jaja het is een Duitser dus blablabla The Notwist. Ja hij fluistert zo’n beetje en het is half-akoestisch dus blablabla Bright Eyes. Ja het is melancholisch dus blablablabla ik ween. (Jens)
Penelope Isles – Cut your hair
Luisteren naar ‘Cut your hair’ van Penelope Isles is alsof je drie minuten drieënveertig lang de ene realisatie na de andere krijgt. Alle puzzelstukken vallen in mekaar. Opeens besef je waarom Tanja uit het vierde je opeens niet meer aankeek. Waarom je zo vaak op je bek bent gegaan op de derde trede van de trap in je eerste huis. Waarom dabben een ding is. Waarom je mama een beetje schuldig keek als je vroeger thuiskwam van school. (Jens)
The Black Madonna – He is the voice I hear
Hoewel The Black Madonna al een tijdje geen eigen muziek meer uitbracht, is ze een heus fenomeen geworden. Met haar dj-sets en populaire Twitter-account schopte ze het zelfs tot in De Morgen – niet bepaald gebruikelijk voor dit soort electronica-acts. Met het nieuwe, epische ‘He is the voice I hear’ zal ze vermoedelijk alleen maar de buzz versterken. De perfecte house erkent dankzij z’n “god is a dj”-idee het transcendentale effect van dans(muziek) en dat uit zich in een euforische en bevrijdende sound. Deze twaalf minuten disco voelen bovendien lekker warm en comfortabel door authentieke instrumentatie – een trucje dat gelukkig niet in de val van eenvormige clichéhouse loopt. (Thomas)
Prayer – Without you
We hebben een goede week voor epische electronica achter de rug. Naast bovenstaande zwarte Madonna en excellent materiaal van Blanck Mass en Odeko (waar hier helaas geen plaats meer voor was), bracht ook Prayer uitzonderlijk nieuw materiaal uit. Op ‘Without you’ heeft hij weer de betere filmische tune te pakken. In acht minuten en één seconde pakt hij uit met een prachtige en emotionele kruising van klassieke soundtrackmuziek en hedendaagse Holy Other-achtige klasse: supertoegankelijk en vooral o zo mooi. (Thomas)
Sampha – (No one knows me) like the piano
Sampha doet ons met het bloedmooie ‘(No one knows me) like the piano’ reikhalzend uitkijken naar zijn solodebuut. Het nummer is een prachtige ballad waar het sentiment vanaf druipt. De Brit toont zich op z’n kwetsbaarst: zijn zeemzoete stem kabbelt rustig voort over breekbare pianotoetsen en probeert je op die manier helemaal te vervullen met een aangename warmte. Toch is er ook een verschil met een typisch singer-songwriterliedje: op de achtergrond kan je subtiele elektronische beats en echo’s horen die het geheel van de nodige diepgang voorzien. “You would show me I have something some people call a soul”, zingt hij. We zouden het niet beter kunnen verwoorden. Die ziel kan je inderdaad horen én voelen. (Geerhard)
Slowdive – Star Roving
We hebben er lang op moeten wachten, maar na 22 jaar is Slowdive (foto) eindelijk weer terug met een nieuwe single. En wat voor een. ‘Star Roving’ is een shoegazenummer pur sang. De galmende gitaren en zoete samenzang tussen Goswell en Halstead wekken een dromerige ninetiessfeer op. Je zou vergelijkingen kunnen maken met Lush en Cocteau Twins, maar uiteindelijk klinkt Slowdive gewoon weer helemaal als zichzelf. In topvorm. (Frederik)
SZA – Drew Barrymore
Enkele jaren geleden maakte SZA met fijne nummers als ‘Babylon’ furore als het meisje van het label TDE (vooral bekend van Kendrick Lamar). Nu bereidt ze de release van een nieuwe plaat voor en ‘Drew Barrymore’ is de eerste single die we mogen horen. Op dit lekker loom liedje toont de r&b-zangeres zich krachtig, retro en stijlvol. (Thomas)
Jay Som – The bus song
‘The bus song’, de nieuwe single van Jay Som, weet me niet alleen te charmeren vanwege m’n voorliefde voor het openbaar vervoer. Er zijn ook de lieflijke zang die wel eens scherp uit de hoek durft komen, de fijne instrumentatie die vol en verrassend vrolijk klinkt en de aangename structuur die je als luisteraar wel eens voor een verrassing durft te zetten. Hou deze dame in de gaten, ze kan wel eens de Mitski van het jaar worden. (Thomas)