Naar goede gewoonte sluiten we de week af met een overzicht van de beste nummers die de voorbije dagen uitgebracht werden. Thomas Konings en Jens Van Lathem cureerden de Punch deze week.
Mikael Seifu – How to save a life (vector of eternity)
Achter een titel die gereserveerd lijkt voor wereldnummers schuilt een nummer van Mikael Seifu dat de Ethiopische roots van de producer in een nieuw jasje lijkt te steken. ‘How to save a life’ is jazzy en elektronisch, exotisch en buitenwerelds, bekend en onbekend. De song blaast zichzelf in meer dan zes minuten buiten elke proportie met een sound die zowel qua instrumentatie als qua sound tot in de oneindigheid lijkt uit te breiden tot je van kop tot teen onder invloed geraakt. 2016 moet het jaar zijn waarin muziek echt globaal gaat en deze single toont aan hoe spannend dat zal worden. (TK)
Wild Nothing – Life of pause
De twee hofleveranciers van dreamy indierock brachten deze week nieuwe singles uit. Wij verkozen die van Wild Nothing boven die van DIIV. Zelden klonk Jack Tatum directer dan op ‘Life of pause’; één prikkelend motiefje is omnipresent en tekent de hele song, maar dat pakt zeker in combinatie met de kordate zang goed uit. Net zoals het eerder uitgebrachte ‘Reichpop’ barst de song verder van levenslust en doet het ons erg uitkijken naar de nieuwe plaat van de Captured Tracks-posterjongen. (TK)
Whitney – No woman
Vanaf een dromerig riedeltje dat weggelopen lijkt uit de Mr. Nobody-soundtrack doet het Amerikaanse Whitney (met leden van Smith Westerns en Unknown Mortal Orchestra) je verzinken in een ontspannende plattelandstrip op het tempo van Pallieter. Terwijl je met een grasspriet in je mond naar de wolken ligt te staren bloeit met strijkers en blazers onder de fijne, beetje vreemde stem van Max een prachtig luisterliedje open. (TK)
Inkke – At sea
De voorbije week zwierde de Schotse grime-producer Inkke drie nieuwe nummers op zijn SoundCloud-pagina. Hoewel ze alle drie een luisterbeurt waard zijn, steekt ‘At sea’ er toch bovenuit. Het nummer drijft weg van de standaard weightless-geluiden richting een emotionele, zelfs melancholische bestemming met vocal samples. Het stukje muziek is eigenlijk bedoeld als instrumental voor een hiphop-song maar komt wat ons betreft zonder vocals verschrikkelijk goed tot z’n recht. (TK)
NAH – noonewanna
Het lijkt alsof NAH constant op tour is, en dus is het ook niet verwonderlijk dat de video voor zijn nieuwste nummer bestaat uit enkele typische tourmomenten. ‘Noonewanna’ klinkt als classic NAH: doldwaze samples, agressieve vocalen, teringharde drums en een spanning die nooit echt ontploft maar daardoor net gevaarlijker wordt. (JVL)
Tinashe – Energy (ft. Juicy J)
Tinashe handhaaft haar r&b-troon op het nieuwe ‘Energy’, de minder goed inbreng van Juicy J moet je er dan maar bijnemen. Terwijl de Amerikaanse haar stem er weer lustig op los laat fladderen, maakt ze het meest indruk met een gestroomlijnd refrein dat de energie van de titel perfect weet te kanaliseren in een welgemikte stroomstoot. (TK)
Eyedress – Sofia Coppola
Terwijl de Filipijnse producer Eyedress in z’n begindagen furore maakte met een sound die heerlijk warm aanschurkte tegen het geluid van Chromatics, is hij intussen verder opgeschoven richting de weirdo-pop van kleurrijke figuren als Ariel Pink en Connan Mockasin. Vooral die laatste zijn invloed horen we in het korte psychliedje ‘Sofia Coppola’, terwijl ook zomervibes op z’n Mac DeMarco’s voorbij waaien. Misschien niet erg origineel, wel super goed. (TK)
LING – 44 blue
Visionist zijn PAN-sublabel CODES blijft goed op dreef. Deze week kondigde het de release van nieuwkomer LING zijn debuut-ep aan. ‘44 blue’ is het eerste dat we daaruit te horen krijgen en wisselt diffuse, conceptuelere ideeën af met klare, gewoonweg mooie electronica. Zeker naar het einde toe weet die combinatie je helemaal te bevangen, waardoor de verwachtingen voor z’n eerste release meteen omhoog schieten. Aanrader voor fans van Oneohtrix Point Never. (TK)
PJ Harvey – The wheel
Op ‘The wheel’ gaat PJ Harvey gewoon verder waar ze gestopt was. Het nummer past dan qua thema wel niet in het thema van ‘Let England shake’, qua sound (die cadans) en kwaliteit sluit het wel bij dat album aan. De song klinkt bijna als een instant anthem met opzwepend ritme, pingpong-zang en aansporende saxofoonklanken. Het geluid is nogal gruizig en lo-fi, waardoor ‘The wheel’ verrassend genoeg extra bruisend klinkt. (TK)
Japanese Breakfast – In heaven
Als je een nummer ‘In heaven’ titelt, ben je wel quasi verplicht om je sound ook etherisch en hemels te laten klinken. Daar slaagt Japanese Breakfast met verve in. Deze single voelt extatisch en nostalgisch tegelijk met een propvolle productie die ergens tussen fonkelend en melancholisch is en met zang die eenzelfde dualiteit in zich heeft en het geheel naar een hoger niveau weet te slepen. Wanneer de vocals door het wolkendek komen priemen kan je hart niet anders dan een klein sprongetje maken. (TK)
De Spotify-playlist van de Punch