Gisteren keerden The xx terug met de eerste single uit hun volgend jaar te verschijnen album ‘I see you’. Dat was voor ons een geschikte aanleiding om nog eens een singlereviewteam te verzamelen en een rondje meningen te verzamelen. Luister het nummer hieronder en check meer info hier.
Matthias Desmet: Na twee albums die grosso modo hetzelfde klonken, gooit The xx het roer om. Omdat Jamies solodebuut van vorig jaar niet weinig succesvol was, mag hij nu ook een groter en kleuriger geluid draperen rond Romy en Oliver. Jamie zelf of zijn sound duiken tegenwoordig zowat op elk credible popnummer op. Van een dergelijk geluid kijk ik anno 2016 niet meer op. Het is de bezielde, doch immer onderkoelde, prestatie van de twee vocalisten die de meubelen enigzins redt. Dit blijft helaas een bloedeloze designerversie van wat popmuziek zou moeten zijn. – 2,75/5
Rana Cools: Na vier jaar wachten is het eindelijk zo ver: The xx is er weer met nieuwe nummers. ‘Hold on’, de eerste single van hun derde langspeler ‘I see you’ klinkt duidelijk grootser en bombastischer dan vorig werk. Naast de herkenbare en bijna zingende gitaarlijnen die de Britse groep zo kenmerken, is ook de invloed van Jamie xx onbetwistbaar groter. De beatmaker staat bekend om zijn snuggere samples, wat hij in ‘Hold on’ demonstreert met ‘I can’t go for that (no can do)’ van Hall and Oates uit 1981. Ook de nostalgische stemmen van Romy Madley Croft en Oliver Sim krijgen weer een prominente rol, wat ik alleen maar kan toejuichen: wanneer Sim “And every time I let you leave/I always saw you coming back to me” zingt, lijk je weer terechtgekomen in de totaal donkere en melancholische sfeer van ‘Coexist’. Toch lijkt het alsof de drie uit hun schulp zijn getreden en, naast de kenmerkende duisternis, het licht (voor een deel) hebben toegelaten in hun werk. Dat is mede de verdienste van Jamie xx en zorgt voor een spannende tegenstelling die we tot hier toe nog niet hadden gehoord in hun werk. The xx blijft vernieuwen, en daar zijn we hen alleen maar dankbaar voor. – 4,5/5
Thomas Konings: Een eerste single na een langdurige afwezigheid moet aan een zekere bombast voldoen. Althans, dat lijkt toch steeds meer de regel te worden. Hoe rijm je zo’n epische sound met een band als The xx? Minder moeilijk dan verwacht, zo blijkt op het gisteren uitgebrachte ‘On hold’. Op z’n Jamies wordt Hall & Oates’ klassieker ‘I can’t go for that’ slim gesamplet om zo onherkenbaar de sterren in gekatapulteerd te worden over opstijgende, spaced out klanktapijten die nog meer aan ‘In colour’ doen denken. Op die manier komt het drietal in een dansbare groove terecht die nergens moeilijker naar binnen te slokken is dan het comfortfood van de vorige albums, ontegensprekelijk omdat de sound nog steeds zo warm en veilig aanvoelt. De mood shift overigens in het nummer van melancholisch maar vertederend naar euforisch maar ingetogen in een vingerknip, dankzij Olivers meant to be-klinkende vocals, slimme gitaartjes en halverwege ook het nodige handgeklap. Slim gedaan hoor. Een nieuwe richting vinden met een vertrouwde sound was best wel noodzakelijk om een stap verder en hoger in hun carrière te zetten en met ‘On hold’ tonen de Britten dat ze in die vier jaar radiostilte een formule hebben gevonden om dat te bolwerken. – 4,5/5
Daan Leber: 4 jaar na ‘Coexist’ krijgen we nieuw geluid voorgeschoteld van The xx. De lange pauze tussen hun laatste werk en ‘On hold’, werd vooral door Jamie xx benut om zijn solocarrière te lanceren. Het meest dansgerichte lid van het trio heeft bovendien op de nieuwe single duidelijk zijn stempel gedrukt. Oliver Sim vertelde in recente interviews dat achter The xx niet meer de introverte makers van ‘xx’ en ‘Coexist’ schuilen, en dat is te horen op ‘On hold’. Hoewel de sound hier iets minder op de dansvloer gericht is dan in het solowerk van Jamie xx, is het drietal duidelijk toch opengebloeid. – 4/5