Johan Baeten schrijft voor veel, luistert naar veel en had dus ook best veel te zeggen over het voorbije muziekjaar.
- 1. The War on Drugs – Lost in the dream
- 2. The Antlers – Familiars
- 3. Real Estate – Atlas
- 4. Mac DeMarco – Salad days
- 5. Angel Olsen – Burn your fire for no witness
- 6. Wild Beasts – Present tense
- 7. Future Islands – Singles (foto)
- 8. Jungle – Jungle
- 9. Woods – With light and with love
- 10. Metronomy – Love letters
- 11. alt-J – This is all yours
- 12. Caribou – Our love
- 13. FKA twigs – LP1
- 14. Oscar and the Wolf – Entity
- 15. Owen Pallett – In conflict
Hierarchy sucks, toch? Zoals elk jaar was het ook in 2014 geen eenvoudige klus om de beste vijftien albums van de voorbije twaalf manden te selecteren en die dan ook nog eens op volgorde te ordenen. Toch had ik niet veel moeite met te bepalen wie op één stond – The War on Drugs maakte een tijdloze plaat, een conceptalbum avant la lettre dat meer dan één uur lang is en vol staat met bevlogen rockmuziek, knipogen naar Dylan en co en muziek die je op elk moment vasthouden, maar vooral songs die ik over tien jaar zonder twijfel nog steeds niet beu ben. The Antlers kwam in de buurt met de diepe en weemoedige plaat Familiars maar mist net die tijdloze factor van Adam Granduciel en de zijnen.
Maar één debuutalbum in de top tien, namelijk dat van Jungle, een plaat die haar tijd nodig heeft maar achteraf blijft verrassen bij elke luisterbeurt. Wild Beasts verbaasde Jan en alleman en zorgden vooral in de zomermaanden voor mijn vaste soundtrack, net zoals Future Islands’ uitstekend doorbraakalbum Singles. De titel zegt genoeg, nee?
Een terugkomend fenomeen: veel acts sloegen er dit jaar in om hun vorige albums te overtreffen. Toch waren er ook enkele nieuwkomers die zeker en vast een eervolle vermelding verdienen, denk maar aan de opzwepende pop van FKA twigs, onze vaderlandse trots Oscar and the Wolf of How To Dress Well die met “What Is This Heart?” alle twijfelaars finaal over de streep trok. Caribou, Lone, Arca en Ricky Eat Acid tastten op hun beurt de grenzen van de elektronica af in 2014. Ook meneer Owen Pallett verdient zeker meer dan één kans met In Conflict. Hetzelfde geldt voor alt-J’s moeilijke, maar uiteindelijk meesterlijke tweede.
Hard of zacht, gitaargeweld was er vanzelfsprekend ook dit jaar en wel van namen als Pure X, Cloud Nothings, Fear of Men, Fog Lake en natuurlijk Real Estate, dat voor hun melodramatisch meeslepende langspeler Atlas – die weliswaar droeviger maar ook mooier dan ooit klink – meer dan terecht brons kreeg.
Al bij al was 2014 een erg bewogen jaar met opvallend veel uitstekende indiereleases van acts wiens thuis de club van de AB of die van Pukkelpop is. Meer van dat in 2015!