De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar die ruwe diamantjes komen niet altijd meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Onder Verse Vangst serveren we wekelijks een handvol nieuwe Belgische nummers die je misschien over het hoofd zag, maar het beluisteren meer dan waard zijn. Support your local scene!
Het is nog maar haar tweede single die ze op haar naam zet. Toch lijkt ook deze verstillende ‘Wonderful’ van Ella Vermeir alias LAELE er eentje te zijn alsof ze aan het toewerken is aan haar derde doorwinterde langspeler. Net zoals haar debuutsingle ‘Come find me’ zijn vooral Vermeir’s prachtige vocals die (terecht) in de schijnwerpers worden gezet. De minimalistische elektronische dan wel ambient-toetsen van compagnon de route en toetsenist Mirek Coutigny zijn hier duidelijk weer onderschikt, al vinden we dat zélf eigenlijk niet zo erg wanneer Vermeir ons met enkele lange halen weet te beroeren.
Ergens stond het wel in de sterren geschreven dat Victor De Roo en Meetsysteem ooit elkaars wegen wel eens zouden kunnen kruisen. Hoewel de ene zich eerder in de neerslachtige nederpopsferen bevindt en de andere zich uit als woord- en beatkunstenaar (bij onder andere De Nooit Moede), lijkt hun muziek zeker qua sound verschillende raakpunten te hebben. We zijn dan ook verheugd dat de twee het niet alleen bij deze eerste fijne single houden, maar volgend jaar met een ep’tje voor de dag komen. Op de single zélf lijkt de karakteristieke zwaarmoedige nederpop van Meetsysteem meer het voortouw te nemen dan de gebruikelijke sound van De Roo, benieuwd dus hoe het evenwicht zich zal verhouden op de rest van de nummers op de ep.
Tussen de mazen van onze eindejaarslijstjes door bracht MEYY een nieuwe ep ‘Neon angel’ uit. Het is haar tweede na ‘Spectrum’ uit 2020. Op dit vierluik druipt de ambitie niet alleen van de fraaie videoclips af, maar evenwel van de songs zelf – die ze telkens omdoopte tot ‘dreams’. Alle nummers op de ep werden in de aanloop van de release al uitgebracht… Behalve ‘Rain’ met een heerlijke feature van Jelani Blackman. Zijn zware stem rijmt echter heerlijk op het vederlichte stemgeluid van MEYY.
De knotsgekke bende van Borokov Borokov is weer helemaal terug van weggeweest. Bij iedere release van de Antwerpenaren valt het weer uit te kijken waar ze mee afkomen – en of ze zichzelf kunnen overtreffen. Gekker, poppier, noisier, ludieker dan de vorige keer? Voor de allereerste single van hun tweede album ‘De verkeerde fout’ halen ze hun typische jaren tachtig bliep-bloepjes weer naar boven die weer alle kanten lijken op te schieten. De gastzangeres voor dit kunstwerkje is bovendien de Japanse Kanna Sato die het nummer heerlijk aan elkaar breit. Voor de fans: de plaat komt volgend jaar in het voorjaar uit.
“Post-Everything and Pre-Nothing“, luidt het vrij mysterieus op de VI.BE-pagina van het Antwerpse Those Who Didn’t. Het viertal is een amalgaam van leden die overal en elders al eens hun instrument in de schaal hebben geworpen bij andere projecten en bands. Toch kom je via aanzwellende gitaren en dito percussie al snel uit op datgene wat hen allen lijkt te verbinden; hun (voor)liefde voor post-rock. De band heeft echter een andere visie op het platgelopen genre en presenteert een klankenarsenaal dat geen schilderachtige landschappen tracht te audio-visualiseren, maar crescendo tot een vernietigende finale toekomt waarbij gitaar, viool en drums steeds verwoestender tekeer lijken te gaan. De clip voor de single is overigens zeker het bekijken waard als je van katjes houdt (kom op, iedereen houdt van katjes).