The Rhythm Junks – Beaten Borders: Sfeervol

door Yanni Ratajczyk

Een vijftal jaar geleden ontdekte menig jazz-, blues- en soulliefhebber The Rhythm Junks. Dit gezelschap rond Steven De Bruyn, die al eerder bekend werd door het gesmaakte El Fish, bracht met hun plaat ‘Pop Off!’ een broeierige mix van de hierboven beschreven genres waarin vooral het geweldige mondharmonicaspel van de frontman opviel. Wanneer je ‘Monk It Up’ van in die periode opzoekt, snap je vast waar wij op doelen. Wij waren niet alleen, Steven De Bruyn werd onder andere opgemerkt door bluesveteraan Roland Van Campenhout, die De Bruyn meermaals optrommelde als gastmuzikant. Ook El Fish deed vorige zomer nog een tour. “Maar hoe zit het met The Rhythm junks”, vroegen wij ons lange tijd af. Uiteindelijk volgde het antwoord met ‘Beaten Borders’, hun nieuwe langspeler.

‘Offline’ Land’ strooit de eerste nieuwe klanken over ons heen, rustig wordt er ingezet met de mondharmonica, ondersteund door een droge bas en percussie krijgt het nummer vorm. Op een wat gezapig tempo, maar naar het einde toe kunnen de lusten toch botgevierd worden. Mooie opener. De single ‘Checking In’ wordt op bijna dezelfde manier opgebouwd, met uitzondering van een orgeltje dat komt piepen.

Tussen deze twee songs vinden we nog wat leuke luisterstukjes, ‘Some People’ ziet het levenslicht onder de invloed van lage blaastonen en op ‘Never The Same’ zou er al eens met de heupen bewogen kunnen worden in het betere bruin café. ‘Dreamer, Dream On’ klinkt goed, de slidegitaar en meerstemmige zang klitten mooi samen, alleen de melodiewending van de vocalen vinden we niet zo geslaagd, hierna wordt toch nog de oude draad opgepikt.

Alleen maar lof, denk je? Jammer genoeg kunnen we niet de loftrompet (of harmonica in dit geval?) steken. Duidelijk is dat voor deze CD gekozen is voor een eerder sobere aanpak, de klanken die worden gebruikt zijn eerder zuinig en mooi uitgekozen. Dit brengt echter met zich mee dat we de stoutmoedige ziel van The Rhythm Junks lijken te missen. De hele plaat drijft op hetzelfde ritme, dit viel ons toch even zwaar toen we het album voor het eerst een aantal keer beluisterden. Enkel ‘Hard To Keep A Promise’ leek hieraan te ontsnappen, en is dan ook onze persoonlijke favoriet.

Ondertussen hebben we onze opinie al ietwat bijgespijkerd, we kunnen besluiten dat ‘Beaten Borders’ kwaliteitsnummers bevat, verzorgd door drie zeer goede muzikanten. Vooral de bas van Jasper Hautekiet springt er extra uit. Toch blijven we van mening dat we iets missen, we vinden te weinig verrassingen terug, de oude uitbundigheid lijkt te ontbreken. De plaat klinkt zeer sfeervol, maar laten we hopen dat er live iets zotter kan worden gedaan.

Wie net zoals wij benieuwd is naar de live-uitvoering kan gaan kijken naar The Rhythm Junks op 28.02 in de ABClub te Brussel (info en tickets), op 01.03 in de Arenbergschouwburg te Antwerpen (info en tickets) en op 03.03 in de Vooruit (via Democrazy) te Gent (info en tickets). Voor de overige tourdates check je best de website van de band.

Verdeeld door Universal Music