Big Thief-frontvrouw Adrianne Lenker schrijft al muziek sinds haar achtste, lezen we online. Wat het des te indrukwekkender maakt, is dat ze bijna dertig jaar later nog steeds zoveel inspiratie blijft vinden. Want geïnspireerd is haar nieuwe album zeker: Lenker springt moeiteloos van vrolijk naar melancholisch, van folk naar country, van lieflijk naar hartverscheurend oprecht.

Haar stem, een gitaar en heel af en toe een streepje piano of percussie – meer heeft de artieste niet nodig om een indrukwekkend divers album af te leveren. Toch stoort het je als luisteraar nauwelijks dat er eigenlijk weinig verandert aan die basisformule. Zo passen ‘Sadness as a gift’ en ‘Free treasure’ meer in het folk-genre, terwijl ‘No machine’ toch eerder in de countrymuziek hoort.

Doorheen dit alles is er één rode draad: Lenkers veelzijdige stemgeluid. Toegegeven, ze speelt haar vibrato sterk uit. Op sommige momenten iets te veel, vinden we. In ‘Real house’, bijvoorbeeld, wordt het geheel iets te zangerig, waardoor je het snel beu bent. Niet het beste begin van een plaat dus. Al raden we ten zeerste aan om verder te luisteren. Enkele nummers verder brengt ze met ‘Fool’ namelijk een nummer met meer energie, meer drive, waardoor haar vibrato veel beter tot zijn recht komt. Het is een vrolijk nummer, eentje met cachet, en attitude – precies zoals we het graag hebben!

Maar dan moet het hoogtepunt nog komen: in ‘Vampire empire’ treden de gitaren plots meer op de voorgrond. Al snel valt de percussie in, en dan is daar de rauwe, krachtige stem van Lenker. “You lay upon my pillow and you open like a flower“, zingt ze, en doet ons daarbij denken aan een mix tussen Sinéad O’Connor en Alanis Morissette. Een compliment dat kan tellen, als je het ons vraagt. Vervolgens verrast ze met ‘Evol’ in een compleet andere stijl, maar evenzeer indrukwekkend. Hier laat ze de vibrato achterwege en toont daarbij hoe adembenemend goed ze kan schakelen tussen kop- en borststem. Ze wordt bijgestaan door slechts een piano en wat strijkers, maar weet het effect te creëren van een groots orkest.

Eindigen doet ze (letterlijk) met een hoge noot: ‘Ruined’ is misschien wel ons favoriete nummer van het hele album. Alle gekunsteldheid wordt nu achterwege gelaten. Zonder vibrato en met niet meer dan een piano als begeleiding toont Adrienne Lenker haar veelzijdigheid als artieste. Zowel honingzoet als hees brengt ze knap haar laatste noten ten berde.

Tot slot maken we graag nog een speciale vermelding over haar kwaliteiten als schrijfster. Gevoelens die velen niet eens in woorden kunnen vatten, lijkt Lenker moeiteloos om te zetten in poëzie. “Can’t get enough of you / You come around, I’m ruined” en “You have my heart, I want it back” zijn slechts enkele van de pareltjes die in dit album verscholen zitten.

Met andere woorden, als u ‘Bright future’ nog geen kans gegeven hebt, raden wij u aan dit zo spoedig mogelijk te doen. Toegegeven, het is niet het meest vrolijke album. De meeste nummers zijn behoorlijk melancholisch, maar de vertelkracht en de creativiteit van het geheel maken het meer dan de moeite waard. Laat je vooral ook niet misleiden door de ogenschijnlijke simpliciteit van het album. Dit is een plaat die je zonder problemen meermaals kunt beluisteren, om dan toch iedere keer iets nieuws te ontdekken. En dat op zich is al een prestatie.

Adrianne Lenker stelt het album op 3 mei voor in Cirque Royal (tickets & info).