Anton Walgrave – Tame Hearts: balanceren op de balk

door Jens Van Lathem

Een man met een gitaar. En verder niets. Het is misschien wel de puurste vorm van moderne muziek. Bijna niets of niemand om zich achter te verbergen, alleen aangewezen op zichzelf om het publiek te raken. Maar soms raakt de mens wel eens uitgekeken op de eigen persoon, en dan is een goede kompaan geen overbodige luxe. Anton Walgrave vond die voor zijn zesde soloplaat in Jeroen Swinnen, elektronica- en pianokunstenaar voor onder andere Daan en Vive La Fête. Een wereld van mogelijkheden onthult zich.

Een kale beat leidt je binnen in die wereld. Het soort beat waarvan Amatorski en Headphone weleens durven gebruikmaken om hun landschappen over te schilderen. Opener ‘Tame Hearts’ stelt meteen de twee grootste troeven van het gelijknamige album tentoon: melodieën van de lange adem en tijd en ruimte voor falsetintermezzo’s. En toch is het niet helemaal representatief voor wat volgt: door gitaar aangezwengelde songs die langzaam maar zeker door het bonte allegaartje geluiden van Swinnen worden overmeesterd. Het doet denken aan wat Nico Muhly en Valgeir Sigurðsson presteren bij Sam Amidon.

Vooral bij ‘Show Them What You Got’ tonen Walgrave & Swinnen hun klasse. Andere nummers blijken een moeilijke evenwichtsoefening: ‘Jackie Came From A Mountain High’ wordt ei zo na verpest door overbodige stemeffecten en op ‘You Just Wanted This To Happen’ wordt het Tallest Man On Earth-tempo tegengehouden door de begeleiding. ‘Celebration’ wordt gepromoot als het vrolijk relativerende, losgeslagen experiment maar dat kan helaas het gevoel niet wegnemen dat het nummer in de context van het album als een tang op een varken slaat.

Wie evenwel door de zoetzure appel heen bijt wordt rijkelijk beloond. ‘Before I Ease My Mind’ en ‘Were You There’ (met zijn Devendra Banhart-gitaartokkel) zijn sacrale songs die een heerlijke geur van mysterie uitademen. Walgrave sust als Nick Drake en op de achtergrond houden Swinnen en de cello van Jean-François Assy (Yann Tiersen, Damien Rice) het vuur brandende. Dit is muziek voor meditatieve zonsondergangen.

Hoe Anton Walgrave zijn toekomst ziet weet niemand. Maar met zoveel ruimte om te groeien zou het een gemiste kans zijn om nu niet verder te gaan met Jeroen Swinnen. En blijf toch vooral die peinzende man met een gitaar.

Anton Walgrave website

Verdeeld door Rough Trade