In het post-rockgenre vernieuwend klinken lijkt ons een zo goed als onmogelijke opdracht. Telkens opnieuw zullen bands worden vergeleken met de grote voorbeelden als 65daysofstatic, Mogwai of Godspeed You! Black Emperor, om maar drie voorbeelden te geven. En toch probeert Arms Of Tripoli met hun EP ‘All The Fallen Embers’ het verschil te maken. Of ze daarin slagen? Min of meer toch.
Opvallend zijn de redelijk sombere ondertoon en de wat rustigere kant van het genre die hier worden geëtaleerd. De vrij eenvoudige melodieën en drumpatronen zitten zo perfect mooi in elkaar dat ze iets magisch uitstralen. Nee, niets vernieuwends of experimenteels krijgen we voorgeschoteld. Wel horen we een gezapig klinkend plaatje dat misschien niets toevoegt aan het geluid dat globale post-rockbands voortbrengen. De vraag is: hoeft dat eigenlijk?
Wat we wel krijgen is een vrij solide EP die veelbelovend klinkt voor de toekomst. Met deze release laat Arms Of Tripoli zien waartoe ze in staat zijn. Er is uiteraard nog werk aan de winkel, maar die eerste indruk is altijd belangrijk en doet het beste verhopen. Meer moet dat niet zijn. Het meest in het oog springende gegeven is de technische kant van de zaak. De instrumenten lopen perfect in elkaar, complexe drumpartijen en de subtiele gitaarsound stralen ervaring in het bespelen ervan uit, en ook dat is positief. Het lijkt haast te perfect om waar te zijn.
Het blijft een prestatie om zonder zang een album te maken dat blijft boeien, en daar slaagt Arms of Tripoli met deze EP dus volledig in, geen moment verslapt onze aandacht. Daarom ook bestempelen we ‘All Fallen Embers’ als een plaatje dat het beste doet verhopen voor een mooie toekomst.
Album verdeeld door Fluttery Records