Best Coast – The Only Place: vooral saai

door Indiestyle

Toen Best Coast twee jaar geleden op de proppen kwam met ‘Crazy for You’, was zowat de volledige verzamelde muziekpers het eens: dit was een fantastisch beachpopplaatje. Het debuut van dit Californische duo dook in zowat alle eindejaarslijstjes op en het stemgeluid van zangeres Bethany Cosentino kon zelfs de meest sceptische muziekfanaat overtuigen. Anno 2012 heeft Best Coast een opvolger klaar: ‘The Only Place’. En als we heel eerlijk moeten zijn: we zijn lichtjes teleurgesteld.

Is ‘The Only Place’ een slechte plaat? Niet helemaal: Cosentino’s stem staat nu nog centraler – wat we alleen maar kunnen toejuichen – en de meeste nummers storen ons niet echt, maar jammer genoeg ook niet meer dan dat. Terwijl ‘Crazy for You’ nog voornamelijk catchy songs bevatte (‘Boyfriend’! ‘Bratty B’! ‘Happy’!) is ‘The Only Place’ vooral saai.

De fuzzy randjes die de eerste plaat interessant maakten, zijn hier vervangen door een gladgepolijst geluid inclusief de occasionele strijkers. Op zich hoeft dat geen ramp te zijn. Maar de meeste nummers verlopen volgens hetzelfde stramien: dezelfde akkoordenschema’s worden in zowat elk lied gekopieerd, beklijvende refreinen blijven achterwege. Ook tekstueel blijven we wat op onze honger zitten, al heeft Best Coast natuurlijk nooit echt literair hoogstaande ambities gehad.

Het is niet allemaal kommer en kwel: ‘Dreaming My Life Away’ bijvoorbeeld haalt de mosterd in de winkel waar Richard Hawley ook wel eens komt, in ‘Do You Still Love Me Like You Used To’ komt er nog eens een fuzzy gitaar om de hoek kijken en ‘Better Girl’ zou niet misstaan op een album van She & Him. Maar met drie op elf op ons rapport moesten we vroeger ook niet thuis komen.

Voor dit album, dat sixties, bubblegum en polka dotjurkjes uitademt, zal er waarschijnlijk wel een publiek zijn. En genieten zullen ze. Intussen luisteren wij nog wel eens naar ‘Volume Two’ van She & Him.

Best Coast website

Album verdeeld door PIAS