Toen Pieter-Jan De Smet nagenoeg 20 jaar geleden onder de hoede van Roland debuteerde, en met de alternatieve pophit ‘Fire’ meteen een naar Belgische normen instant klassieker scoorde, hadden we verwacht het verdere verloop van diens muzikale carrière toch wat meer in de schijnwerpers te zien afspelen. Onder eigen naam (al dan niet afgekort tot PJDS) bracht hij inmiddels vijf langspelers op de markt die hoe langer hoe minder stof deden opwaaien, en waarvan de laatste alweer van 7 jaar geleden dateert. Onder het pseudoniem Beuzak laat De Smet nu een nieuwe collectie hersenspinsels op de wereld los. Waar hij vroeger doorgaans samenwerkte met Geoffrey Burton, is ‘Homebrew’ een éénmanswerkstuk.
De titel valt immers letterlijk te interpreteren. De zelfverklaarde beuzak (Gents dialect voor een ergerlijke dwarskop) speelde alle instrumenten eigenhandig in, en mixte het geheel af in zijn thuisstudio. Het resultaat is een trage, duistere, introspectieve singer-songwriter cd geïnspireerd door Amerikaanse donkere country en blues. Als je op het album moet afgaan, viel er de voorbije jaren niet al te veel vreugde te rapen ten huize De Smet. “This ship’s adrift” klinkt het bijna wanhopig, en de sombere stemming houdt zowat het hele album aan. Vermits de acteur/muzikant ondertussen de leeftijd bereikte waarop een midlife crisis steeds om de hoek loert, verklaren we de teneur van een algeheel ongenoegen over het leven, gecombineerd met diverse uitingen van op het eerste zicht banale vrouwenproblemathiek, vanuit dit oogpunt. Om deze crisis muzikaal uit te leven en te bezweren, gooide hij het een aantal keren over een andere boeg.
Om te beginnen liet hij zich inspireren door songsmeden uit de zelfkant zoals John Frusciante ten tijde van ‘Niandra Lades’ en Daniel Johnston. Terwijl een lyric als “The world changes when she smiles, and the universe starts to expand,” uit de mond van deze laatstgenoemde fascinerend en charmant overkomt, liggen de kaarten voor een brave huisvader die beroepshalve reclamestemmen inspreekt toch enigszins anders. Flauwe of van de pot gerukte metaforen (“like some sex starved seabirds” om er één te noemen) zijn trouwens een euvel waar het album in zijn totaliteit wat last van heeft. Zeker als je daar nog bij rekent dat het gehanteerde Engels eerder knullig is, en er geregeld problemen met de frasering opduiken. Beter gaat het hem af als hij in navolging van de groten in het genre kleine, dagdagelijkse observaties met een rake zinsnede in een emotioneel groter betekeniskader tracht te plaatsen. Op ‘Concussion’ verhaalt De Smet hoe hij spontaan “schiet me maar dood” dacht, terwijl zijn kinderen in huis cowboy speelden, en hem enkel vroegen zijn handen in de lucht te steken. ‘My Soft Spoken Brother’ en ‘Point’ klinken tenslotte als een herhaling van Stef Kamil Carlens en Tom Barman die jaren geleden Tom Waits en Captain Beefheart door de mangel haalden; en bij een tweede afkooksel wordt de spoeling doorgaans wel erg dun.
Alhoewel we ons niet van de indruk kunnen ontdoen dat we alles wel eens eerder hebben gehoord, zijn op ‘Homebrew’ best wel goede ideeën te vinden, en kan niet worden ontkend dat Pieter-Jan De Smet over een warme en veelzijdige stem beschikt. Schijnbaar moeiteloos klinkt hij de ene keer als Bowie, om dan weer te transformeren in een kloon van Scott Walker of Johnny Cash. De acteur lijkt het dikwijls echter te halen van de muzikant, waardoor het geheel wat karakter en overtuiging mist. Verder blijft de deprimerende thematiek vaak te vaag, en zo niet te incoherent, om over een conceptalbum te kunnen spreken, ook al stuurt afsluiter ‘Help Is On It’s Way’ daar voorzichtig op aan.
Het maken van ‘Homebrew’ zal op de auteur vast en zeker een louterende en therapeutische werking gehad hebben. We zijn er niettemin van overtuigd dat het album gebaat was geweest bij een producer. Deze had er ongetwijfeld een rechtere lijn in kunnen brengen, om zo de langspeler naar een hoger niveau te tillen. Nu hinkt Pieter-Jan De Smets laatste wapenfeit teveel op verschillende gedachten, waardoor hij blijft steken op het niveau van degelijke, oer-Vlaamse huis- tuin en keukenvlijt.
Album verdeeld door Rough Trade