Blood Orange is een makkelijk slachtoffer. Niet alleen omdat hij een zwarte, niet mannelijke man is en daardoor als kind gepest werd en aan structurele onderdrukking lijdt; maar ook omdat hij een artsy figuur is die soms wat verward lijkt en zich specialiseert in hippe deuntjes met desondanks een hoog geitenwollensokken-gehalte. Op ‘Freetown sound’ bewijst de ingeweken New Yorker echter andermaal én steviger dan ooit tevoren dat hij geen gebakken lucht verkoopt, maar wel slimme, geëmancipeerde pop die anno 2016 extreem relevant klinkt en broodnodig blijkt.

Een belangrijk thema van het album is ongetwijfeld #BlackLivesMatter, een onderwerp dat na een lange periode van apolitieke platen nu een constante vormt in de huidige popwereld, terwijl ook vrouwenrechten in een tijdperk van clickbaitfeminisme uitgebreid aan bod komen en de queer community gesteund wordt door het gebruik van enkele goed uitgekozen samples. Dat kan makkelijk tot de conclusie leiden dat Dev Hynes net als zovele anderen geld probeert te slaan uit zo’n serieuze thema’s, al is dat een ongeldige claim. Ten eerste weten we dat de Brit al lang op allerlei manieren (en niet alleen in z’n muziek) voor gelijkheid opkomt en ten tweede creëert de singer-songwriter/producer zo’n inclusief en uitnodigend sfeertje dat je gewoon voelt hoe hard hij het meent.

Een gelijkaardige vibe ontdekte ik vorig jaar op Best Kept Secret, toen Blood Orange’s rechterhand Kindness er heerlijke jams uit z’n mouw schudde en de aandacht daarbij verdeelde over z’n bandleden en het publiek. Het is een soort viering van ieders unieke persoonlijkheid en de vrijheid die we hebben om onszelf te ontplooien. Klinkt klef, maar zo is het ook bedoeld en wordt het gebracht op Hynes’ nieuwe album. Hij gebruikt immers in tegenstelling tot andere r&b-artiesten het genre niet om sensualiteit op te roepen, maar om net een melig (vergeet de negatieve connotatie) gevoel te evoceren. Verder wordt het persoonlijke politiek, dankzij een combinatie van individuele en maatschappelijke thema’s en voel je jezelf rechtstreeks aangesproken wanneer het bijvoorbeeld in ‘But you’ klinktt “you are special in your own way”.

Nieuw is het klankenpalet waarmee de veelgevraagde producer hier speelt niet echt: eigenlijk bouwt dit werk qua sound sterk verder op dat van z’n voorganger ‘Cupid deluxe’. Toch lijkt het sterk verbeterd; misschien omdat Blood Orange hier echt een boodschap heeft, misschien omdat de songs veel meer memorabel en aanstekelijker zijn dan de vaak lang doordrammende liedjes van de vorige lp. We horen hier in ieder geval warme en slome, tegelijkertijd frisse r&b die Michael Jackson en Prince kanaliseert in liedjes die zowel intiem als naar buiten gericht klinken.

Zoals op de meeste Grote Albums zit niet alleen het totaalplaatje goed, maar worden ook de sterke nummers aan elkaar geregen. ‘Augustine’ jaagt de temperatuur vroeg de hoogte in met een liefdevolle plakker, ‘Best to you’ is een nieuwe Empress Of-briljant met ronduit schitterende vocals in een heerlijk duetje, terwijl ‘Love ya’ veel ruimte laat voor de overall excellente instrumentatie. ‘Desirée’ toont de meer emotionele zijde van ‘Freetown sound’, alvorens ‘Hands up’ met een slim gitaartrucje en sloganeske zang hét anthem van de plaat is en Nelly Furtado op ‘Hadon collider’ een dreamy, maar fragiele sfeer doet neerdwarrelen. ‘Juicy 1-4’ laat de plaat van z’n meest tedere kant horen en ‘Better than me’ geeft op het juiste moment wat extra gas (hoewel fluisterende strofes ook daar een hoogtepunt vormen).

Wat naast de verfijnde instrumentatie en sentimentele gelaagdheid opvalt en – ondanks dat het in alle andere recensies reeds vermeld werd – toch aangehaald moet worden, is de grote rol voor vrouwen op Hynes’ nieuwe plaat. Naast Nelly Furtado en Empress Of, dragen ook Bea1991, Debbie Harry, Kelsey Lu, Carly Rae Jepsen, Ava Raiin en Zuri Marley hun steentje bij, terwijl Ashlee Haze en Venus Xtravaganza gesamplet worden. Dat zorgt er ten eerste voor dat de feministische insteek een zekere legitimiteit krijgt. Ten tweede zijn de vrouwenstemmen hier gewoon een grote meerwaarde omdat ze voor diversiteit zorgen, iets wat nodig is om een album van een uur boeiend te houden. Bovendien geven ze simpelweg allemaal het beste van zichzelf.

Vrouwen zijn in Devonté Hynes’ hele carrière van groot belang geweest. Tot voor de release van ‘Freetown sound’ maakte de artiest zich immers voornamelijk onsterfelijk met producties voor onder meer Solange en Sky Ferreira. Nu lijkt hij eindelijk ook voor zichzelf een plekje in de popgeschiedenis veroverd te hebben: het heeft drie projecten en drie Blood Orange-platen geduurd, maar op z’n laatste nieuwe plaat heeft de Brit z’n eigen solo-stem gevonden. Zowel maatschappelijk als persoonlijk bleek de tijd rijp voor deze plaat, alsof het succes van het album meant to be was.

Album verdeeld door V2