Luisterde je deze herfst af en toe naar de radio, dan kon je alvast wegdromen met ‘Eyes too small’ van Catbug. Even daarvoor zat haar eerste single ‘Kingfisher’ nog in onze Verse Vangst tussen El Yunque, Shht en WWWater. Haar “weemoedige lofi-deuntjes” zijn niet enkel een treffende eerste release op Illuminine Records, maar bovendien een welkom tegenwicht voor het Belgische geweld van vandaag.

Een tijdje geleden vertelde Paulien Rondou aka Catbug ons dat ze geen stoere muziek brengt omdat ze zelf niet stoer is. Wie ‘Universe’ hoort, twijfelt er geen seconde aan dat ze op dit album authentiek is gebleven, niet het minst omdat ze alles zelf opnam. En hoewel ze haar debuut voorstelt als een dassenburcht, is dit geen plek waar alleen zíj mag komen. Ze graaft zich veilig in, expliciet ten tijde van het liefdesverdriet in ‘Burrow’, maar wij mogen er gewoon gezellig bij kruipen. Het resultaat is persoonlijk maar ook universeel; teruggetrokken maar nooit afgesloten.

Live is Catbug naar eigen zeggen “gewoon singer-songwriter”, gitaar met de focus op haar stem. Op opname is Catbug – vaak op een subtiele manier – meer gelaagd. De burcht herbergt kleine gangen van extra zang en instrumenten en comfortabele ambience. Opener ‘How then’ geeft dat meteen weg: live is het een mooie uitgeklede song, maar we zijn blij dat we er hier een orgeltje bij krijgen. Het geeft een gevoel van naïviteit en levert natuurlijk ook gewoon een leuke melodie op, zelfs als we een valse noot menen te ontdekken. Hier draagt dat bij tot het intieme geheel.

‘Vals’ is wel het laatste wat we dachten bij Pauliens hese vibrato. Die doet ons trouwens denken aan Feist, een vergelijking die wordt versterkt door de subtiele melancholie in de nummers. Dat Catbug daarnaast niet vies is van wat humor – haar naam verwijst niet voor niets naar de geinige Bravest Warrior – horen we in het onschuldige ‘Remslaap’: “Ik zag een beer / broodje-smeer”. Het is naast de ijsvogels, dassen, ganzen, dolfijnen, walvissen en vossen maar een van de dieren die deze wereld bevolken.

Helaas leven al die dieren soms iets té harmonisch samen. Na het intrigerende ‘I like cats’ lijkt de tweede helft een beetje weg te zinken in het geheel. We willen niet gezegd hebben dat het hier kabbelt, maar het riviertje stroomt af en toe toch rustig. Gelukkig biedt ‘Remslaap’ zowel met de taal als met de sfeer genoeg afwisseling om sterk te eindigen.

Met al die teksten over den buiten kunnen we afsluiten met een toepasselijke quote van Leonard Cohen: “If you write about chicken shit, and you do it right, it’ll be about History, Truth, Love, Understanding and Acceptance.” En zo valt er in Catbugs ‘Universe’ nog veel over de wereld te ontdekken.

Op 23 november speelt Catbug een releaseshow in Trix. Verder speelt ze o.a. in De Wolwinkel in Geel (17.01), Huis van Alijn in Gent (31.01), Muziekcentrum Dranouter (29.03) en CC Mechelen (30.03, met Peter Broderick).