Je kan wel stellen dat Chelsea Wolfe haar fans verwent door op tijd en stond een cd uit te brengen. ‘Unknown Rooms: A Collection of Acoustic Songs’ is haar derde plaat in evenveel jaar en het staat al vast dat er in 2013 alweer een volgende gaat verschijnen.
Een vrolijke Frans kan je Wolfe bezwaarlijk noemen. Ze maakt folk van de donkerste soort, doom folk genoemd vanwege de gothic invloed, met een streepje PJ Harvey erbij. Haar muziek heeft ook iets mystieks. Je ziet Wolfe zo voor je als de leider van een of andere sekte.
Alleen maar akoestische nummers staan er dus op de plaat en dat kunnen we enkel toejuichen. Op vorige albums verstopte de Amerikaanse zich nog wel eens in een etherische zweem van geluiden, nu klinkt ze veel puurder en weet ze ons dieper te raken. Haar oudere werk was bedoeld om te verstoren, om de luisteraar zich ongemakkelijk te laten voelen. ‘Unknown Rooms’ daarentegen wil simpelweg ontroeren.
We worden van bij de eerste song ‘Flatlands’ door een jankende viool ondergedompeld in nachtelijke sferen. Af en toe botsen we nog wel op een kunstmatig lichtpuntje, bijvoorbeeld ‘Spinning Centers’ met prachtige engelenzang, maar een streepje zon valt nergens te ontwaren. Je daalt af in een grot, om daar de meest prachtige dingen te ontdekken.
Deze langspeler blinkt uit op vlak van sfeerschepping, maar het ontbreekt de plaat ook niet aan goede nummers. Single ‘Boyfriend’ bijvoorbeeld, die vanaf de eerste seconde naar de keel grijpt door de eenzame pianopartij en de bevende zang van Wolfe. Of het iets minder intieme ‘Our Work Was Good’ waarin je een wandelingetje maakt in het donker.
‘Unknown Rooms’ is een album dat je in één keer moet uitzitten. De plaat sleurt je mee naar de meest donkere krochten van de ziel en betovert vaak door haar ontroerende schoonheid.
Album verdeeld door Sonic Rendezvous