‘Chromatica’ is Lady Gaga’s langverwachte terugkeer naar de dansvloer

door Karel Nijs

Na wat een leven lang leek te duren, is Lady Gaga terug met haar zesde studio album, ‘Chromatica’. De oorspronkelijke releasedatum werd meer dan een maand teruggeduwd, maar de verwachting werd alleen maar groter voor Gaga’s triomfantelijke terugkeer naar de dansvloer.

Na voorganger ’Joanne’ en het wereldwijde succesverhaal ‘A star is born’ was het nieuwsgierig afwachten welke richting Lady Gaga deze keer zou uitgaan. Kan ze, na twaalf jaar carrière, nog wel een album maken dat verrassend en vernieuwend genoeg is? ‘Chromatica’ is een album vol knallers dat je meeneemt naar de clubcultuur uit de jaren ’80 en ’90. Soms een beetje over the top, maar misschien wel haar beste werk sinds ‘Born this way’.

Het album bevat dertien solide nummers verpakt in slechts 43 minuten, samen met drie orkestrale intermezzo’s die het album opsplitsen in drie verschillende acts. De plaat opent met een kort, wervelend intermezzo van strijkers dat moeiteloos overvloeit in het eerste nummer ‘Alice’ en de leadsingle ‘Stupid love’. Daarop volgt de discopop samenwerking met Ariana Grande, ‘Rain on me’, waarin de regen staat voor zowel tranen als overmatig alcoholgebruik.

Hoewel ’Chromatica’ klinkt als pure, vrolijke dansvloerpop, blijken de teksten dus ook een duistere kant van Gaga te tonen. Het zijn nummers over zelftwijfel, zelfreflectie, zelfvernietiging en zelfterugwinning. “My biggest enemy is me / Pop a 911”, de speelse robotstem in het nummer ‘911’ verwijst naar manische stemmingen en het hevig gebruik van geneesmiddelen. 

De samenwerking van Gaga met Elton John is op zijn minst verrassend te noemen. Iedereen verwacht van deze twee wereldsterren een ballad maar het nummer ‘Sine from above’ zou zomaar even in de finale van het Eurovisiesongfestival kunnen staan. Naast Elton John is ook de Zuid-Koreaanse popgroep Blackpink te horen. Het nummer ‘Sour candy’, een housesmasher uit de jaren 90 gevuld met glibberige vocalen – die flitsen tussen Engels en Koreaans – en een kloppende baslijn duurt helaas nog geen drie minuten. Op het vlak van streaming een zeer slimme zet, het nummer werd namelijk in de eerste 24 uur al meer dan twintig miljoen keer beluisterd via Youtube, maar je blijft na elke luisterbeurt op je honger zitten.

Al meer dan een decennium moedigt Lady Gaga ons aan om ‘gewoon te dansen’ en ook met dit album lukt haar dat. Met ‘Chromatica’ bewijst ze dat de “oude” Gaga, waar de fans al jaren naar snakken, helemaal terug is.