‘Circles’ van Mac Miller is een herinnering aan verloren potentieel

door Karel Nijs

Na de tragische dood van Mac Miller in de zomer van 2018 stond de hiphop-community op zijn kop. Tot op de dag van vandaag wordt de jonge rapper er gemist. Hij had pas zijn nieuwste album ‘Swimming’ uitgebracht en later werd bekend gemaakt dat hij destijds werkte aan een opvolger: het concept zou ‘Swimming in circles’ heten. De plaat werd gemaakt in samenwerking met Jon Brion, de componist die ook al heeft samengewerkt met Kanye West. Brion besloot samen met Millers familie om het project af te ronden. Anderhalf jaar later krijgen we met de release van het postuum afgewerkte ‘Circles’ een nieuw inzicht in Mac Millers leven en zijn emotionele toestand. Bij alle tracks zijn ook meteen visuals uitgebracht met nooit eerder vertoonde studiobeelden van de rapper/producer. 

Op ‘Circles’ zet Mac Miller zijn zangstem centraal en dat geeft het album een verrassende intimiteit. ‘Circles’ voelt daardoor eerder aan als een plaat van een singer-songwriter dan van een hiphopartiest. Veel nummers beschrijven Millers wankele mentale toestand en verwijzen ook naar de dood: “There’s a whole lot more waiting for me on the other side”, zingt hij in ‘Good news’. De teksten klinken bij momenten als een noodkreet. In ‘Hand me down’, één van de sterkste songs op het album, glijdt hij moeiteloos naar hoge noten. Miller gebruikt zijn stem met charme en net daardoor weet dit album te ontroeren – je wordt er meteen stil van. In het nummer ‘I can see’ komt een wel erg bekende stem op de achtergrond piepen, namelijk die van Ariana Grande – al werden die geruchten (nog) niet bevestigd. De samenwerking tussen de twee is niet meteen een verrassing, na hun relatie. 

Een van de thema’s op het album is spijt; Mac Miller verwijst naar fouten uit het verleden, en de teksten kunnen begrepen worden als een poging om zich te excuseren. In het nummer ’Surf’, zingt hij “People, they lie / But hey, so do I.” Maar lang niet alles is somber of triest, je zal niet kunnen ontsnappen aan funky intermezzo’s op ‘Circles’. Af en toe komt de speelsheid in Mac Miller naar boven op de plaat, zoals in het nummer ‘Complicated’. Net dat maakt de plaat zo straf en bewijst hoe veelzijdig Mac Miller was.

Als Miller niet was overleden, was ‘Circles’ een gerichte toevoeging aan zijn oeuvre geweest. Nu is het helaas een herinnering geworden aan verloren potentieel en aan een leven dat tragisch kort was.