De ‘Ruins’ van First Aid Kit zijn het bezoeken waard maar geen bestemming voor avonturiers

door Stan Pannier

First Aid Kit, dat zijn intussen al tien jaar lang de Stockholmse zussen Johanna (27) en Klara (24) Söderberg. In de zomer van 2008, terwijl de wereld der volwassenen verontrust de beurskoersen begon gade te slaan, trokken de twee tieners het woud in om een cover van hun favoriete groep Fleet Foxes op te nemen. Sympathieke oppervos Robin Pecknold slingerde het filmpje prompt het wereldwijde web op en al gauw myspaceten de Söderbergs een hele schare fans bij elkaar – er werd nog gemyspacet in 2008. Een van hen bleek een platenfirma, waarna First Aid Kit telkens netjes om het andere jaar debuteerde (‘The big black and the blue’), doorbrak (‘The lion’s roar’) en bevestigde (‘Stay gold’). Alle drie waren het platen die glansden en bleven kleven als goudbronzen hars op een Zweedse dennenboom.

Vier jaar is er intussen verstreken sinds hun laatste album, vier jaar waarin de zussen hun ervaringsrugzak rijkelijk wisten te vullen: ze reisden de wereld rond, verkochten de mooiste zalen uit en kregen zelfs de kans om hun countrypopparel ‘Emmylou’ te spelen voor hun beider muze Emmylou Harris, die tot tranen toe geroerd was. Maar ook de schaduwkant van het leven kwam onvermijdelijk om de hoek loeren: Klara en haar verloofde gingen uit elkaar en het dicht op elkaar leven zorgde wel eens voor spanningen tussen de zussen. Die werden gelukkig telkens weer met de mantel der liefde toegedekt – jawel, Noel en Liam, het kán – en in de nazomer betrokken de Söderbergs een studio aan de Amerikaanse westkust om er hun vierde plaat op te nemen. Ze doopten hem ‘Ruins’: géén beschrijving van hun huidige leven, wél van hun voorbije ervaringen en hoe die, of ze nu goed of slecht waren, net als ruïnes het bezoeken waard bleven.

Wie First Aid Kit niet kent en alvast zijn musketon en machete omgespt, kan zich die moeite besparen: de ruïnes van de Söderbergs staan niet vol stekelige doorns en gevaarlijke rotspartijen, maar zijn toegankelijk voor een breed publiek. Vooruitgestuurde single ‘It’s a shame’ werd dan ook al ruim op voorhand grijsgedraaid door ’s lands grootste radiostations. De formule blijkt nog steeds dezelfde: aanstekelijke countrypop aangevuld met Johanna en Klara’s puntgave stemmen, die even harmonieus om elkaar heen draaien als de twee strengen van hun gedeelde DNA. Dat levert naast ‘It’s a shame’ nog meer goeie pop op: opener ‘Rebel heart’ bijvoorbeeld, voorzien van een erg mooi slotstuk, of het introspectieve ‘Fireworks’. ‘Postcard’ is onze persoonlijke favoriet met een strak countryritme, melancholisch engelengezang en lyrics die gemeend klinken maar toch een beetje steken: “Send me a postcard/When you get to where you’re going” zingen de zussen een met de noorderzon verdwenen geliefde toe. Nu we het toch over postkaarten hebben, een leuk weetje: de Zweedse post bedeelde First Aid Kit een tijdje terug met een eigen postzegel.

Zoals steeds bij First Aid Kit staan de meest hitgevoelige nummers helemaal vooraan opgelijnd, maar net als op de vorige langspelers heeft dat helaas tot gevolg dat de tweede helft van de plaat wat overbodig wordt. De kale akoestische gitaar en de uit de tekst gutsende eenzaamheid van ‘To live a life’ weten weliswaar nog te raken. Ook ‘My wild sweet love’ start veelbelovend, maar transformeert daarna in een nummer dat we wel al vaker hebben gehoord van de groep, en hetzelfde geldt min of meer voor de rest van het album. Onze naar wat variatie hunkerende oren misten eerlijk gezegd het sterke ‘You are the problem here’, waarop de Söderbergs vorig jaar hoorbaar razend zongen over de Amerikaanse student die een bewusteloze vrouw verkracht had en er met een luttel halfjaar cel vanaf kwam. Het is niet dat First Aid Kit compleet nalaat iets nieuws te doen op ‘Ruins’: de liner notes werden opgesmukt met muzikanten (Wilco! R.E.M.! Midlake!) die vroeger op de mix-cd’s van de zussen prijkten. ‘Hem of her dress’ laat een beschonken spionkop opdraven, maar het is wat te weinig om van de plaat een spannende belevenis te maken.

Er staat geen enkel slecht nummer op ‘Ruins’: daar zijn First Aid Kits melodieën en zang te sterk voor, maar ook geen enkele echte ‘Emmylou’. Niettemin zijn de ruïnes van Klara en Johanna een bezoekje waard; wie in tijdsnood zit, kan zich beperken tot een toegangskaartje voor de A-kant.

First Aid Kit speelt op 6 maart in een uitverkochte Ancienne Belgique.