De zachte americana van Widowspeak is best te pruimen op ‘Plum’

door Mattias Goossens

Het Amerikaanse Widowspeak is geen klinkende naam, en daar zal met ‘Plum’ geen verandering in komen. Wel bewijst het duo Molly Hamilton en gitarist Robert Earl Thomas dat ze op dit vijfde album de kunst van zachte americana perfect beheersen. Negen nummers lang laten ze je in warme gitaarpop baden.

‘Plum’ staat boordevol dromerig gitaargetokkel, wat geen verrassing mag zijn met Sam Evian als producer. De hese stem van Molly Hamilton doet met wat goeie wil denken aan Hope Sandoval, terwijl de gitaarpartijen niet zouden misstaan op platen van Real Estate of Kurt Vile. Geen van de negen nummers valt uit de toon of probeert iets drastisch anders, wat ‘Plum’ zowel eentonig als een perfecte achtergrondplaat maakt. En ook die hebben een bestaansrecht als ze zo goed gemaakt zijn als dit album.

Hoogtepunt van het album is eerste single ‘Breadwinner’, met z’n onderliggende toetsentapijtje en omdraaiing van het hele kostwinnercliché (“Oh, met a man who never worked / Oh, you and I will always work“). Hamilton is zeker niet de sterkste tekstschrijver van de klas, maar haar lyrics staan wel op hetzelfde niveau als de muziek: ze vullen elkaar aan, in plaats van om aandacht te strijden. Het samenspel tussen de twee gitaristen komt dan weer het best tot z’n recht in het groovy ‘The good ones’.

Widowspeak mag dan wel nog steeds dezelfde brave americana en folkrock maken, het duo is er op ‘Plum’ hoorbaar goed in geworden. Wie op zoek is naar toevoegingen voor een kampvuurplaylist of soundtrack voor een herfstwandeling, is hier aan het juiste adres.