‘Decisions’, het vierde album van de Russische shoegazeband Blankenberge, neemt je mee op een melancholische droomwolk doorheen een subrealistisch landschap. Na vier jaar stilte keert de band terug met een beklijvende plaat die elke fijnproever van het genre zou moeten beluisteren.

Het album opent met ‘Now you know’, een nummer dat begint met een zachte synth en al snel overgaat in dromerige gitaren. Deze eerste klanken zetten meteen de toon voor de rest van het album. De etherische stem van Yana Guselnikova voert je mee naar een hallucinante droomwereld. Ondanks de zwaardere shoegaze-gitaren die het nummer voortstuwen, blijft het ingetogen. De lat wordt door de song meteen hoog gelegd.

De eerder uitgebrachte single ‘New rules’ wordt gedragen door een uptempo baslijn en stevig drumritme. Ook hier keren die kenmerkende gitaren en fluisterende zang terug. Het nummer gaat over een vriendschap die ten einde loopt — of misschien nooit echt bestaan heeft. Het vertelt over je veilig voelen bij iemand, je gedachten delen. Plots dringt echter het besef door dat die openheid net afstand heeft gecreëerd. Je hebt te veel gedeeld, en nu keert de ander zich af.

‘Too many voices’ is een traag en complex nummer dat de luisteraar meeneemt over het geïnternaliseerde gedachtestromen. Guselnikova zingt als een engel over een identiteitscrisis waarbij de meeslepende sfeer in het nummer voortdurend wordt onderbroken door scheurende, vervormde gitaren als indringende stemmen de verteller achtervolgen: “Too many voices / They are all around me / They are trying to tell me something / They are trying to help me”, klinkt het.

‘Our home our planet’ is een indringend nummer over de klimaatcrisis. Het verhaalt over hoe ver we verwijderd zijn geraakt van onze oorsprong, hoe slecht voorbereid we zijn op de crisis die al begonnen is. Verder klinkt het nummer grotesk door voortgedreven, zware gitaren. Het opgebouwde hoogtepunt blijft echter uit — enkel het langzaam wegsterven van een gruizige gitaar blijft achter op het einde van de track. Een treffend beeld van een wereld dat langzaam verdwijnt.

‘Together’ vormt een verrassende wending in het album: uptempo, poppy mits de onmiskenbare shoegaze-sound er in verwerkt. Het is een luchtige, aangename luisterervaring na de resem zwaardere nummers. Dromerig en verliefd, niets meer of minder dan een liefdesbrief: “just the two of us”.

‘Escape’ grijpt opnieuw naar uptempo gitaren en drums. Het nummer gaat over het verlangen te ontsnappen aan de huidige wereld, op zoek naar rust en eenvoud, en alles achterlaten wat je ooit had. “Escape to another world. Now you need to escape to another world. Another world. You just wanted to live a quiet life. But now you have to leave everything that you had.”, luidt het in de song.

Het album wordt afgesloten door het hallucinante ‘Waiting for the sun’. Een prachtige, epische afsluiter. Het nummer vervaagt naar het einde toe. De plaat laat je vrij uit zijn hallucinante droom en brengt je terug naar de echte wereld.

‘Decisions’ is een meeslepende, gelaagde plaat die op een knappe manier balanceert tussen melancholie en kracht. Blankenberge bewijst opnieuw meesters te zijn in het creëren van dromerige sferen met scherpe randjes. Het album is een absolute aanrader voor liefhebbers van shoegaze, post-rock en subrealistische poëzie in klank.