Drie jaar geleden stonden de blogs en Twitters vol met lovende commentaren en hoge verwachtingen rond Delphic. Met ‘Acolyte’ hadden ze een opwindende debuutplaat afgeleverd waarop de Mancunians indie en dance mixten tot aanstekelijke songs. Eigenlijk hebben ze die hype nooit kunnen waarmaken. Het laatste jaar was het zelfs opmerkelijk stil geworden rond Delphic. Bijna uit het niets is er nu ‘Collections’, een tweede plaat die met duidelijk veel minder verwachtingen en heisa ontvangen wordt. En dat is niet helemaal zonder reden.
Zo op het eerste gehoor klinkt het allemaal veel minder opwindend dan de belofte die ‘Acolyte’ in zich had. Je voelt dat de Britse band ergens een nieuw pad wil inslaan maar welke weg dat mag zijn weten ze zelf precies ook niet. Terwijl ze met ‘Acolyte’ nu net een veelbelovend baken uitgeworpen hadden om zich op te richten. Je wilt als groep natuurlijk evolueren en laten zien wat je in je mars hebt. Alleen heeft Delphic dat hier te hard geprobeerd. Het gevolg is dat ‘Collections’ verzandt in een samenraapsel van songs die alle kanten uitspringen ondanks de inbreng van gerenommeerde producers Tim Goldsworthy en Ben Allen.
‘Of The Young’ opent met de trage start en catchy refrein nog als brug naar ‘Acolyte’. Daarna gaat het echt alle richtingen uit. Eerste single ‘Baiya’ danst richting r&b om in ‘Changes’ door te slaan naar overgeproduceerde synthpop om uiteindelijk in ‘Exotic’ tegen hip-hop aan te schuren. ‘The Sun Also Rises’ doet daar dan ook nog eens een veel te grote schep pathos bovenop. Een beetje teveel variatie zonder doel, vinden we. De gitaar mag sporadisch van stal want de keuze ligt eerder op samples om de songs op te bouwen. In ‘Atlas’ is die gitaar er wel, alleen lijkt ze een drop te willen imiteren. Tenenkrullend. ‘Tears Before Bedtime’ wordt opgebouwd rond een voicemailbericht en een post-dubstep pianoriedeltje, aardig maar niet echt origineel.
We hebben het gevoel dat ook deze plaat niet de grote doorbraak van Delphic zal vormen. Zoals dat gaat met hypes in de muziekbusiness, kunnen we het niet beter zeggen dan Heidi Klum: “One day you’re in, the next day you’re out.” Al is er nog steeds dat gevoel van potentie. Als ze de juiste weg terug vinden, geloven we dat het nog wel goed kan komen. Jammer genoeg gaat ‘Collections’ niet echt helpen om te bewijzen dat ze meer zijn dan een eendagsvlieg.
Delphic speelt op 4 maart in de AB te Brussel (info & tickets) en op 13 maart in Bitterzoet (via Paradiso) te Amsterdam (info & tickets).
Verdeeld door V2