58: dat is het aantal nummers dat uiteindelijk de zesde plaat van Dirty Projectors niet heeft gehaald. Om in totaal maar liefst 70 songs te schrijven, sloot zanger, gitarist, producer en mixer David Longstreth zichzelf een jaar lang op in een huisje ergens op vier uur rijden van New York City. Het resultaat heet ‘Swing Lo Magellan’ en bewijst dat Longstreth zijn tijd niet nutteloos besteed heeft.
De muziek van Dirty Projectors wordt de laatste jaren getypeerd door complexe, soms zelfs absurde ritmes. Deze lijken op het eerste gehoor wat afwezig te zijn op ‘Swing Lo Magellan’. Zo heeft albumopener ‘Offspring Are Blank’ een minimalistische intro met een drumcomputer en harmonische samenzang. We schrokken dan ook toen er totaal onverwacht zware gitaren en drums in het refrein te horen waren. ‘About To Die’ windt er echter geen doekjes om. De eerste keren dat je dit ritme hoort, zul je ongetwijfeld ook een paar keer moeten slikken, maar net zoals bij het vroegere werk went het wel. ‘Gun Has No Trigger’ doet ons op één of andere manier telkens wat denken aan ‘While My Guitar Gently Weeps’ van The Beatles. Luister zelf maar eens naar de eerste twee regels van elke strofe en vertel ons gerust of we het ons inbeelden of niet. Desondanks heeft dit nummer zich dankzij zijn melodie en de knappe tekst meteen tot favoriet van deze recensent (en single) gekroond.
Van een titelsong verwacht je vaak dat het één van de meest uitbundige nummers op de plaat is. Maar Dirty Projectors zouden Dirty Projectors niet zijn om ook met deze poptraditie te breken. ‘Swing Lo Magellan’ (vermoedelijk naar de Portugese ontdekkingsreiziger die je je misschien nog herinnert uit de geschiedenislessen) is een rustig, mooi en zelfs nostalgisch aandoend lied. En dat het in dat als studio dienstdoende huisje best wel aangenaam vertoeven was, kunnen we horen aan het handgeklap dat de ritmische basis van een aantal nummers vormt. Neem nu, ‘Dance For You’, waarin Longstreth al klappend en dansend een antwoord zoekt naar de zin van het leven.
‘Impregnable Question’ laat zich dan weer meteen opmerken door zijn mooie zanglijn. Ook het zangtalent van Longstreth wordt in dit nummer nog eens goed in de kijker gezet. Longstreth heeft een zeer typerende stem en we zijn er zeker van dat heel wat mensen net daarom (en wellicht ook vanwege de complexheid die er soms bij komt kijken) Dirty Projectors aan zich voorbij laten gaan. En toch: mag dit lied een pleidooi zijn van ons aan jullie om de man zijn talent te erkennen? Ook de andere bandleden bezitten overduidelijk veel talent. Zo zijn we oprecht benieuwd naar hoe Dirty Projectors de gitaar- en drumpartij van respectievelijk ‘Just From Chevron’ en ‘See What She Seeing’ live zullen brengen.
‘Swing Lo Magellan’ rondt zijn muzikale ontdekkingstocht af met een trio van niet meteen de meest opvallende, maar daarom niet minder mooie nummers. ‘Unto Caesar’ bevat trouwens commentaren en reacties van de backing vocals die ze tijdens de repetitie lieten horen. Het is best wel amusant om een zangeres, al dan niet tweede zangeres Amber Coffman, te horen zeggen dat het eigenlijk allemaal geen steek houdt.
Het is zoeken naar minpunten op deze plaat. Tijdens het beluisteren valt er namelijk geen enkel nummer echt uit de boot. We ontdekken de zwakke schakels pas wanneer we het album enkele malen herbeluisteren en merken dat het telkens dezelfde twee liedjes zijn die ons onbekend in de oren klinken. Maar wie weet zijn net deze songs moeilijker te ontrafelen dan de anderen. Om daar achter te komen laten we ‘Swing Lo Magellan’ nog even in onze cd-speler zitten. We kunnen ten slotte nog met een gerust hart zeggen dat, als dit de beste twaalf uit een assortiment van zeventig nummers zijn, de fans maar beter op heel wat demo-releases hopen. Want daar zit ongetwijfeld ook heel veel moois tussen.
Dirty Projectors live zien kan binnenkort in Brussel (AB, 20.10, info & tickets), Nijmegen (Doornroosje, 21.10, info & tickets) en Amsterdam (Melkweg, 23.10, info & tickets).
Album verdeeld door V2