Of het nu door patserbakken te pikken is in GTA of door ze toevallig op te merken als headliner op talrijke festivalaffiches: zelfs de grootste hiphop-leek kent de stoners van Cypress Hill. Waarom het Latijns-Amerikaanse hiphopcollectief zo vaak schittert op de festivalplanken is een weggevertje: Cypress Hill beschikt over een livereputatie van jewelste. Eens daar zullen ze dan ook altijd beroep doen op vertrouwde platen die dateren uit de jaren ’90 en het begin van de millenniumwisseling, want destijds zag hun beste werk het levenslicht. De coryfee die daarvoor verantwoordelijk is, is zonder enige twijfel producer DJ Muggs, die na veertien jaar wederom de krachten bundelt met hiphoppers B-Real en Sen Dog voor het nieuwe ‘Elephants on acid’. Het resultaat is een sentimentele klepper van formaat te noemen, want het nieuwste discografierekruut staat zelfverzekerd tussen de old school platen van meer dan twintig jaar geleden.

Het eens zo solide repertoire van Cypress Hill kreeg begin dit millennium heel wat dreunen te verwerken. Net als vele andere West Coast-rappers lieten ze zich meevoeren door de flauwe popriedels die toentertijd veel in vraag waren, waardoor de deur naar onvervalste old school achteloos werd verzegeld. ‘Rise up’ uit 2010, dat de feniks moest doen herrijzen uit zijn as, deed het niet veel beter. Het anarchistische rockgeluid van Rage Against the Machine dat erbij werd gemengd, zette inderdaad alles in vuur en vlam, maar in de zelfdestructieve zin. Om nog maar te zwijgen over dat eigenaardige muziekproject Prophets of Rage van B-Real, dat ondanks veel belangstelling snel in de vergetelheid wegkwijnde. Vingerwijzingen genoeg voor de groep om het niveau terug op te krikken naar de hoogdagen van hun muziekcarrière.

DJ Muggs pakt zijn wederkomst groots aan op ‘Elephants on acid’, dat in zijn 21-nummerige hoedanigheid (intro’s en intermezzo’s meegerekend) huist in een beneveld en exotisch concept. Daarbij schuwt de producer de combinatie van uitheemse klanken (zoals sitar en Afrikaanse keelzang) met de subbassen en hiphopdeunen van weleer niet. ‘Band of gypsies’ bijvoorbeeld, dat zijn klanken te danken heeft aan een Egyptische samenwerking, is even gewaagd als de notoire hersenspinsels van The Gaslamp Killer. Voeg daarbij de teksten van B-Real en Sen Dog en Cypress Hill verkeert terug in optima forma.

Bij het beluisteren van nummers als ‘Put ‘em in the ground’ en ‘Locos’ is het zelfs even controleren of de shuffle-modus niet staat aangevinkt op Spotify. Zo zouden deze producties perfect in de tracklist passen van ‘III: temples of boom’ uit 1995 en ‘IV’ uit 1998. Hoewel de vocalen van Cypress Hill op deze plaat niet voor grote verrassingen zullen zorgen, is ‘Elephants on acid’ voortvarend genoeg om te imponeren omtrent sampling en beatmaking. Zo worden de rappers, zoals in ‘Oh na na’ of het diepe ‘Reefer man’, bijgestaan door vrouwelijke backing vocals, die toch voor dat beetje surplus zorgen. Elders zijn het de lollige samples en die verloren gewaande old school die je bij de les houden.

‘Elephants on acid’ belichaamt Cypress Hill in zijn beste vorm en het is een hele verademing om te zien dat een van ’s werelds meest geliefde hiphopcrews na jaren ploeteren zijn richting terug heeft weten te vinden. De messias van de stonerhiphop is met andere woorden herrezen en zal beslist menig fan verdwazen met zijn nieuwste bijbelverzen.