Driving Dead Girl – I Think The Drums Are Good: eenheidsworst

door Nicolas D'Exelle

De naam Driving Dead Girl klinkt je waarschijnlijk niet bekend in de oren, ook al heeft het rock-‘n-rollkwartet bestaande uit Dim Wild, Ronald Dondez, Vincenzo Capizzi en Daniel Diaz al aardig wat verdienstelijke concerten achter z’n naam staan. Ze deelden reeds het podium met bands als Black Rebel Motorcycle club, Thee Oh Sees en The Black Keys, en stonden in 2004 op Dour festival. Met ‘I Think The Drums Are Good’ levert Driving Dead Girl zijn derde plaat af, die nog meer potig gitaarwerk belooft dan zijn voorgangers. Producer van dienst is Jim Diamond (The White Stripes, Dirtbombs). Waar wachten we op?

Vanaf het begin is het duidelijk dat we met honderd procent pure retrorock te maken hebben. Nummers als ‘Hanging On’ en ‘Voodoo Soul’ laten ons in het openingskwartier snedige drums, distorted basslines en scherpe gitaren horen, in een stijl die meer aanleunt bij The Rolling Stones dan bij AC/DC, weliswaar. In ‘I Don’t Care About You’ horen we zelfs eventjes een vleugje Stooges terug, al blijkt de geest van Iggy Pop niet lang te blijven hangen. Variatie en originaliteit staan na beluistering van de eerste cd-helft duidelijk niet hoog in het vaandel geschreven bij deze heren, waardoor een sterke zangmelodie en dito dynamiek jammer genoeg meestal ontbreken.

‘I Wonder’ en ‘Maybe My Baby’ lijken beterschap te brengen met een – jawel, we zondigen – ZZ Top-achtige vibe, maar komen niet helemaal van de grond, waardoor we weer op onze honger blijven zitten. Gelukkig is er nog een lichtpuntje op het einde van de tunnel: ‘Wild Wild Lovers’ laat eindelijk een vuige, smerige riff horen waar we het enthousiasme vanaf horen spatten. Jack White zou voor een keer met complimenten in het rond strooien.

Het recept van Driving Dead Girl is klassiek en je kan er vrijwel nooit iets mee misdoen, maar na verloop van tijd lijkt alles toch een beetje smakeloos te worden. De bluesrockers doen hun uiterste best, al weten ze niet snedig genoeg uit de hoek te komen om ons van onze sokken te blazen. Is het de dynamiek, de melodie of de gitaren? Een combinatie van deze onderdelen lijkt ons het meest voor de hand liggend. Driving Dead Girl gaat elke song opnieuw weer de beklimming aan, om net te vroeg te stagneren. Jammer, maar helaas.

Driving Dead Girl speelt op 25 oktober in de Ancienne Belgique te Brussel (info & tickets).

Website Driving Dead Girl

Album verdeeld door PIAS