Dat EL VY een samenwerking is tussen Matt Berninger en Brent Knopf, respectievelijk de gezichten van The National en Menomena/Ramona Falls, weet je waarschijnlijk al wel. Elk artikel dat over de band gaat, moet die andere projecten aanhalen, alsof er een soort van hardvochtige vrees is dat ‘Return to the moon’ anders ergens onderaan een stapel te reviewen cd’s belandt. Toegegeven: voor fans van The National prikkelde dit album snel de aandacht. ‘Return to the moon’ zou echter zonder al dat namedroppen vast ook de nodige aandacht gekregen hebben. Het is een album vol alternatieve pop van de meest genietbare soort, al klinkt de groep helaas zelden als meer dan een som van haar afzonderlijke delen.

De bandleden leerden elkaar zes jaar geleden kennen toen ze samen op tournee waren in de VS. Sindsdien wisselden de twee regelmatig ideeën uit. Nu The National even de pauzeknop heeft ingedrukt, konden de twee muzikanten hun agenda’s op elkaar afstellen; en zo trok Brent Knopf naar Los Angeles, de stad waar Berninger sinds de opnames van ‘Trouble will find me’ woont. Waar de grauwe grootstad vaak opdoemt in het werk van The National, ademt EL VY Californische stranden en wijngaarden uit. Die nieuwe uitvalsbasis bevalt de zanger duidelijk: “I belong in California / I came out here to disappear / And disconnect the dots,” zingt hij in ‘It’s a game’. Mr. November op een surfplank, het blijft wennen.

De puntjes worden niet langer met elkaar verbonden door de gearrangeerde partijen van de broertjes Dessner, die rol is bij EL VY weggelegd voor Knopf. Net als bij Menomena haalt hij pop van de stuiterigste soort boven, en ook achtergrondkoortjes worden niet geschuwd. Toch klinkt het nooit te lichtvoetig, daarvoor zijn er genoeg wrange teksten en nijdige gitaren verscholen op de plaat. Dat zorgt voor voldoende variatie om je aandacht vast te houden, van het hoekige hitje ‘Return to the moon’ over ingetogen ballad ‘No time to crank the sun’ tot het nijdige ‘Happiness, Missouri’.

Er staat weinig slechts op ‘Return to the moon’, al hadden we graag Berninger en Knopf op minder vertrouwd terrein gezien. We worden nu iets te weinig verrast om de meerwaarde van EL VY echt in te zien. Desalniettemin zijn het titelnummer, ‘I’m the man to be’ en ‘I need a friend’ popliedjes zoals we ze graag hebben. Beklijven doet het duo te weinig om lang te blijven hangen, wat maakt dat wie geen fan is van The National of Menomena weinig te zoeken heeft bij deze zijsprong.

EL VY website
Album verdeeld door Beggars