Onder de naam Ex:Re opent Elena Tonra, bekend als frontvrouw van indierockband Daughter, de deur naar het solo-bestaan. Niet alleen heeft ze geen band meer achter zich, ook omhelst haar debuut een gevoel van eenzaamheid. Hier en daar zijn er enkele mooie tracks, maar een scheidingslijn tussen eigen werk en wat ze voorheen presenteerde is soms moeilijk te trekken.
Veel materiaal kregen we niet voorafgaand aan haar debuut. De single ‘Romance’ stond voorop en gaf ons al een beetje een idee van wat we konden verwachten: sombere muziek over liefde die ooit was. En dat is inderdaad wat deze lp in pacht heeft; over breken en wegen die scheiden. In plaats van echter het doorsnee hij-zij-standpunt in te nemen, richt ze de kijker meerdere keren op zichzelf en hoe zij de kink in de kabel was. Waar zij de fout in ging die leidde tot een breuk in de relatie. Een eerder vernieuwend standpunt in het genre van break-upalbums.
Desondanks kan de atypische invalshoek Tonra’s debuut niet volledig redden. Er zijn memorabele hoogtes die jammer genoeg meermaals afgewisseld worden met laagtes die niet meteen een plek weten te vinden in ons geheugen. De fundering weet tot het midden stand te houden, om dan twee nummers lang te wankelen waardoor onze interesse verdwijnt. Dankzij het up-beat ‘I can’t keep you’ worden we weer bij de les geroepen en wordt een spurt naar het einde ingezet.
Enkele memorabele momenten zijn terug te vinden op ‘Romance’, ’Too sad’ en ‘My heart’. Momenten die nog het meeste oprecht aanvoelen in hun tristesse. Eenzaamheid en droefenis zijn gevoelens die vaak heel goedkoop aan de man gebracht kunnen worden, zowel tekstueel als muzikaal en deze valkuil weet Tonra niet altijd te omzeilen. Op ‘Liar’ wordt door middel van simpele instrumentatie en echo een leegheid gecreëerd die zo mooi op een schotel gepresenteerd is, dat het niet eerlijk binnenkomt. Het is een ingewikkeld recept waar een aanleg voor nodig is om het te maken. Ze kan een voorbeeld nemen aan Mitski, die met ‘Nobody’ bewees dat triestige muziek niet zozeer triestig hoeft te klinken. Ook al wordt op Ex:Re een stukje oppervlakte van deze diepgravende emotie weggekrast, de dieper gelegen lagen blijven onaangeroerd.
Haar eerste solo-avontuur is duidelijk nog een zoektocht naar een identiteit en daarom gaat ze te leen bij wat ze kent. Duidelijke kenmerken die bij Daughter prominent aanwezig waren, zijn ook hier hoorbaar. De dualiteit in de zangstem, akoestische gitaren, een drum die een klaar ritme aangeeft. De artieste houdt het wat meer bedeesd, maar de genetische code is wel helder te onderscheiden.
De single ‘Romance’ maakte ons warm voor muziek die ons hart zou breken en onze traanklieren zou bespelen. We blijven echter achter met een eerder generisch album dat zowel qua teksten als geluid niet meteen verder kijkt naar wat het betekent om alleen te zijn. De paar uitschieters redden een verder middelmatig eindresultaat net.
