Het nieuwe album van de Britse popzangeres had eigenlijk al een pak eerder moeten uitgebracht worden. Twigs was in 2023 al aan het schaven aan een nieuwe plaat totdat bijna 100 songs online werden gelekt. Ze schrapte haar tournee en maakte, terecht, boos een statement dat ze niéts van die gelekte songs zou gebruiken voor het nieuwe album. Een schone lei dus. Enter: ‘Eusexua’.

Het woord is een verzamelterm voor het gevoel dat je krijgt voor je iemand voor de eerste keer kust, nét voor je een lumineus idee krijgt, een state of mind. Ofte “Eusexua is for the girls who find their true selves under a hard metal silver stiletto on the damp rave floor“, volgens de zangeres. Of misschien beter: “That moment of nothingness just before a big surge of inspiration or creativity or passion. I describe it as a moment before an orgasm.” Het woord zet de toon voor de titeltrack die even weelderig klinkt als de definitie van het uitgevonden woord. Twigs’ stem glijdt als boter over trancey nillies synthlagen. De song zet niet alleen op een prachtige manier haar hoge klanktimbre in de schijnwerpers. De elektronica, komende van partner in crime voor de plaat Koreless, is haar op het lijf geschreven.

Twigs heeft in de aanloop van de release van het album heel erg veel moeite gestoken in de manier hoe het album moet worden opgevat. Een plaat geïnspireerd door rave-culture en haar thuisstad London bijvoorbeeld. Hoewel er enkele bangers op het album staan, zoals ‘Drums of death’, ‘Perfect stranger’ en ‘Striptease’, wordt er daarnaast een breed gamma aan genres benadert. Iets dat in zekere zin ook al opviel op Twigs’ laatste album, sorry mixtape, ‘Caprisongs’. Het trio vormen naast de eerder vermelde titelsong de hoogtepunten op de elpee.

Toch vervalt het concept iets te hard in een album dat te veel dingen, genres, stijlen wil benaderen tegelijkertijd. Het album schippert ergens tussen ‘Caprisongs’ en ‘Magdalene’ – er zijn momenten waar Twigs haar prachtige stem te kijk zet, elders ligt er meer focus op dance waar elementen van trance, drum ‘n bass etc. een grotere rol krijgen toegespeeld. Op ‘Keep it, hold it’ weet ze volgens ons die op een prachtige manier in elkaar te verweven. De strijkers, de background vocals, de stampende en overweldigende beats en Twigs die er heerlijk overheen dartelt.

Aan de andere kant heb je wat inwisselbare tracks zoals ‘Wanderlust’ of ‘Sticky’ die naar het canto van de zangeres bijna formulaïsch aanvoelen zowel qua vocals als instrumentals. En dan is er nog ‘Childlike things’, dé eye sore van de plaat. Een warme, zomerse house-track die pal in het midden van het album valt met tenenkrommende vocals van North West. Dit terwijl de rest van het album heel erg koude, nocturne elektronica bevat. We begrijpen niet goed waarom het nummer een plek heeft gekregen in de tracklisting.

Uiteindelijk valt ‘EUSEXUA’, zeker naar Twigs’ normen, wat magertjes uit. Het album was één van de meest geanticipeerde albums van het jaar, maar schiet na uitvoerig beluisteren toch wat tekort. Het album bevat zeker een aantal songs die tot de beste van haar werk behoren: de titeltrack, ‘Perfect stranger’ of ‘Striptease’ etc. Elders is het zoeken naar richting in het rookgordijn waarin ze zich waant dan wel waarin ze de miserie uit haar lijf danst.