Flip Kowlier – Cirque: bombast en tristesse

door Jason Callewaert

Flip Kowlier is terug. Al is hij nooit echt helemaal weggeweest, want na ‘Otoradio’ uit 2010 stortte hij zich opnieuw op zijn eerste liefde ’t Hof Van Commerce. Wat we van de nieuwe soloplaat mochten verwachten, was in elk geval een raadsel, want de West-Vlaming heeft al uit heel wat vaatjes getapt: van vrolijke liedjes (‘In De Fik’) tot harde stonerrock (‘De Grotste Lul Van’t Stad’) en van gevoelige ballads (‘De Man Van 31’) tot reggae (‘Otoradio’). We hielden dus stiekem ons hart vast toen we hoorden dat zijn nieuwste worp ‘Cirque’, subtitel ‘De Avonturen van W.M. Warlop’, rond het circuswereldje zou draaien.

Opener ‘Intro’ vertelt ons alvast waar het allemaal om draait. Het trekt de plaat op gang als ware het de intrede van de circuskaravaan: groots en bombastisch op het eerste zicht, maar met de nodige tristesse onder die vrolijke buitenlaag. Het leven is niet meer zoals vroeger voor de kermisgasten en de directeur gaat er langzaam maar zeker aan ten onder. Want, vraagt Kowlier zich af, wie gaat er tegenwoordig nog voor het circus betalen, als de wereld al vol met freaks rondloopt? De meesterlijke single ‘Directeur’ wordt dan weer vanuit diens perspectief verteld. We horen hoe de man alles heeft gedaan om zijn show groot te maken, maar nu vol weemoed beseft dat het misschien wel nergens toe geleid heeft. In de titelsong laat de Izegemnaar zich nog eens van zijn meest gevoelige kant zien.

Wat later transformeert hij zich in ‘1 Maand’ zelfs bijna tot Nick Cave ten tijde van diens ‘Murder Ballads’, wanneer ons het trieste relaas van een kort huwelijk gebracht wordt. ‘Angelique Zingt’ lijkt dan weer het vervolg op ‘Angelo & Angelique’ uit ‘In De Fik’. Toen waren zij nog twee gelukkige kermisgasten die samen een huis kochten, nu bezingt een gebroken vrouw hoe haar liefste haar midden in de nacht verliet. Nog meer emotie en verdriet krijgen we in ‘Pony’, waarin de directeur eer betuigt aan zijn beste vriend die onlangs kwam te overlijden: de driebenige pony Dennis.

‘Detox Danny’ is dan weer een pak luchtiger en valt makkelijk te vergelijken met ‘Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band’ van The Beatles. Detox Danny & De Dirks is de band van de show en stelt zich voor aan het publiek, vraagt of dat zich geamuseerd heeft en neemt ten slotte ook nog eens afscheid. Wedden dat het niet lang duurt voor je de “shalilala’s” meezingt? Afsluiten wordt gedaan met een laatste topper. ‘Feit’ is een bijna filosofisch betoog dat in het verlengde ligt van ‘Directeur’. De man gaat ervan uit dat tegen het eind van het seizoen iedereen hem kent, maar hem even snel weer vergeet. Is het nog de moeite om door te gaan wanneer je weet dat je ten onder zult gaan? De vraag wordt gesteld in de vorm van de volgende, mooie metafoor: moest een bij weten dat ze zal doodgaan, zou ze dan nog steeds steken?

Flip Kowlier heeft ons met ‘Cirque’ weggeblazen, niet met zware kalibers, maar met prachtige songs die onder je vel kruipen en je niet loslaten. Er zijn hier en daar misschien wat minpuntjes te bespeuren, het afgewerkt product is een geheel dat er mag zijn. Ook de aanvullingen van het London Chamber Orchestra en de City of Cambridge Brass Band, opgenomen in Abbey Road, dragen hier toe bij. Waarschijnlijk is dit de laatste plaat van het jaar die nog in ons eindejaarslijstje zal opduiken.

Flip Kowlier trekt vanaf  januari met zijn circus langs culturele centra overal in Vlaanderen. Alle tourdata kun je vinden op www.flipkowlier.be.

‘Cirque’ wordt verdeeld door Warner Music.