Doorheen de jaren transformeerde de Noorse groep Funin van een electronicaduo tot een soort mini-orkest met zeven bandleden. Ook kreeg die oorspronkelijke electronicatoets gezelschap van onder meer een fluit, een piano, een gitaar, een cello en een bas. Het is deze unieke combinatie van elektronische muziek met authentieke instrumenten en een enigmatische folkstem die voor de experimentele feeling van ‘Unsound’ zorgt.
Eerlijk is eerlijk: zonder dat electrorandje zou ‘Unsound’ een album geweest zijn dat vatbaar was om grijs gedraaid te worden in een vreemdsoortige wierookwinkel waar ze geneeskrachtige stenen aan de man proberen te brengen. Hoewel ‘Unsound’ ongetwijfeld onder de noemer alternatief thuishoort, is het godzijdank toch niet dat type van plaat geworden. Op die basislaag van electronicageluiden wisselen een mysterieus klinkende vrouwenstem en een diepere mannenstem elkaar af, waardoor een breed spectrum aan emoties overgebracht wordt. Vooral het nummer ‘Indestructible’ is een charismatisch voorbeeld van deze begeesterende wisselwerking, waarin ook de fluit een uitbalancerende en zelfs kalmerende werking heeft.
Hoewel Funin een Noorse band is, is ‘Unsound’ zeker niet altijd gedrenkt in een even Scandinavisch sausje: de titelsong doet bij momenten zelfs denken aan ritmische dansen rond een kampvuur in de Afrikaanse steppen. Ook het vierde nummer ‘Tornado’ van het tientitelige album doet tegelijk etherisch en luchtig aan, en blijft tegen het einde aan zeker niet verstoken van Marokkaans aandoende invloeden. Behoorlijk wat verschillende invloedssferen dus, maar toch gaat nergens de consistentie verloren: de industriële achtergrondbeats en het intrigerende stemmenspel lopen als rode draden doorheen het hele album. De muziek verveelt ook nergens: nét als je begint te denken dat het toch wel wat langdradig begint te worden, tovert Funin weer een boeiende geluidsstructuur boven: zo hoor je op ‘Rocking Chair’ bij tijden het gepiep van een schommelstoel, valt er een viool in in ‘Wonderland’ of is er in ‘Inch of Me’ plots een rustig pianostuk te horen.
Hoewel ‘Unsound’ zeker geen album is dat de luidsprekers van je muur zal doen vliegen, zullen zijn melodieuze nummers zich toch moeiteloos een weg banen in je hersenpan. Alvast een aanrader met het oog op komende zomer, zodat je na terugkomst van een festival in je luie zetel kan hangen onder het pure genot van deze intrigerende songs.
Album verdeeld door Bertus