Future Bible Heroes – Partygoing: een wel heel onchristelijk feestje

door Wouter Jaques

Zouden de Future Bible Heroes nooit spijt gehad hebben van hun belachelijke naamkeuze? In ieder geval heeft het hen aan inspiratie weinig opgebracht: ‘Partygoing’ is pas hun derde langspeler in zestien jaar tijd. Aan het roer staat Stephin Merritt, geroemd om zijn baritonstem en bestempeld als “most depressed man in rock”. Je kent hem misschien van The Magnetic Fields – je weet wel, van het nummer ‘100,000 fireflies’ uit 1991. Verder kan je zijn tunes terugvinden in Nickelodeonsoaps en allerhande reclamefilmpjes.

future bible heroes partygoing

Dat Merritt zijn depressieve alter ego alle eer aandoet, is duidelijk als je er de titels op naleest. ‘Sadder than the moon’, ‘Let’s go to sleep (and never come back)’ en ‘Keep your children in a coma’ beloven geen fleurige wandeling over een alpenweide te worden, al moet je volgens het drietal het leven kunnen relativeren. Neem de lyrics dus niet al te serieus, want ze worden erg opvallend in het belachelijke getrokken, met ‘Sadder than the moon’ als mooiste voorbeeld. Naast Merritts lome gebrabbel koppelt de song slepende new wave aan frisse electropop. Je hoort argumenten waarom het toetsenwerk van The Knife niet zou passen in de jaren 80. Bovendien is de opbouw te toegankelijk en de humor ondoordacht waardoor enige geloofwaardigheid nergens te bespeuren valt. Bij een tweede luisterbeurt is de lol er helemaal af en krijg je een vruchtbare kweekvijver voor verveling.

Song na song geven Merritt en Claudia Gonson de hoofdzanglijn door. Gonsons stem is duidelijk het genietbaarst, maar blijft jammer genoeg ook op de vlakte slenteren, zoals bijvoorbeeld in ‘Let’s go to sleep (and never come back)’: een grootse song op zware botsautodreunen, ingekleurd met Kraftwerks klankenpalet. De sound is gedateerd, mist kracht en doet te veel zijn best om beklijvend over te komen. Dat maakt dat enig gevoel voor drama volledig de mist in gaat. Op ‘Satan, your way is a hard one’ wordt te diep ingezoomd op Merritts vervelende vocalen, alsof de FBH hun teksten zo fantastisch vinden en ermee willen pronken. De synthesizerklanken kan ieder kind verzinnen en zijn eenvoudig in een alledaags ritme geduwd. Dan nog is het dieptepunt niet bereikt. De absolute winnaar is ‘All I care about is you’, een flauw afkooksel van The Human League.

Gelukkig is niet alles kommer en kwel. Dat bewijst ‘Living, loving, partygoing’, waarin een vlotte vaart en Gonson domineren, met zowaar een tegendraads middenstuk, gedragen door onbeheerste synthesizers en een erg hoog fluitdeuntje. ‘How very strange’ is het buitenbeentje waaraan eindelijk nieuwe ingrediënten worden toegevoegd. Bovendien biedt deze het eerste duet en een potpourri aan electrotunes. Ook ‘A drink is just a thing’ krijgt een eervolle vermelding omdat leuke geluidjes heerlijk vechten met een slepende zanglijn; zo loont de zware bevalling alsnog.

Die positieve noten wegen helaas niet op tegen de negatieve. ‘Partygoing’ is een album dat je na de eerste luisterbeurt begrijpt, apprecieert en minstens zo snel afstoot. Uit ondervinding raden we aan het geen tweede kans te geven; er zijn zoveel interessantere dingen te doen in het leven.

Voorlopig werden nog geen concertdata in België en Nederland bekend gemaakt.

Website Future Bible Heroes

Album verdeeld door Konkurrent