Golin maakt synthetische pop om je aan te verwarmen op ep ‘Crush’

door Tobias Cobbaert

Brussel is een smeltkroes van culturen en identiteiten. Ergens in die diverse hoofdstad loopt ook de Amerikaans-Japanse Golin rond, de danser en muzikante die haar stem al leende aan projecten van onder andere DJ Charme en Rui Ho. Op haar eigen materiaal zorgt die gevarieerde achtergrond niet voor een mikmak aan stijlen en invloeden, maar net in erg gefocuste, futuristische pop die ze zelf schrijft, producet en inzingt. De nieuwe ep ‘Crush’ is misschien wel haar beste werk tot nu toe waarop ze die formule perfectioneert.

Na de korte intro ‘Body crush’, waarop Golin meteen klinkt als een cyborg-elfje, wordt de luister meteen overweldigd met het dartelende ‘Ringo love’. De experimentele pop klinkt langs de ene kant kil en mechanisch, maar toch geven de kleurrijke melodieën de muziek ook een zekere warmte, alsof je gezellig marshmallows staat te roosteren boven een bevroren haardvuur. Erg toepasselijk ook dat het enige Engelstalige zinnetje dat we tussen alle Japanse zanglijnen konden onderscheiden een erg geautotunede “It’s getting hot in here” is. Als outro wordt het nummer gedeconstrueerd en harder gemaakt, een beetje vergelijkbaar met wat Charli XCX deed op ‘Gone’.

Golin heeft dus een zeer specifiek geluid waar ze zich volledig aan toewijdt, maar op de korte speelduur van deze ep haalt ze er zo veel mogelijk verschillende ideeën uit. De harde kicks op ‘Hanatoba’ tonen aan dat ze eveneens hardere dansmuziek à la Sophie zou kunnen maken, al kiest ze uiteindelijk toch duidelijk voor de popmuziek dan voor de dansvloer. In ‘Wet nerve stages’ klinkt het alsof de artieste aan het tokkelen is op een harp van synthetisch kristal en de vooraf geloste single ‘Play odds’ toont aan wat voor elastisch instrument haar stem eigenlijk wel is.

Futuristische, experimentele pop is de laatste tijd aan een opmars bezig, maar ondanks de vele concurrentie weet Golin zich duidelijk te onderscheiden en kwaliteit te brengen. ‘Crush’ is een project waarin er duidelijk voor een erg specifieke sound gekozen dat volledig uitgediept en gevarieerd wordt. Liefhebbers van A. G. Cook, 100 Gecs of Dorian Electra mogen deze zeker niet aan zich voorbij laten gaan. Volgende keer een volledig album?