Gorillaz is terug. Het voorbije jaar vermaakte de band ons al met zeven nieuwe nummers die telkens samen met een bijhorende videoclip uitkwamen. Nu brengt het virtuele collectief zevende album ‘Song machine: season one – Strange timez’ helemaal uit.

De tijd dat Gorillaz gezien werd als een zijprojectje van Blur-frontman Damon Albarn ligt twintig jaar na de oprichting al ver achter ons. Het is een volwaardige band en na een gevulde catalogus van zes studioalbums vonden Albarn en zijn partner in crime Jamie Hewlett dat het tijd was de studio nog eens in te kruipen. Ze gooiden het deze keer over een andere boeg en maakten verschillende nummers (episodes getiteld) met telkens andere gaststemmen. Naast oude rotten zoals Robert Smith, Elton John en Beck, maakt Gorillaz plaats voor een jonge garde. Opkomend talent zoals Octavian, Schoolboy Q en Earthgang verlenen hun jeugdige diensten aan de virtuele bandleden en krijgen hun kans om hun talent te laten zien aan de grote wereld.

Die nieuwe combinatie zorgt voor een album dat ons verschillende stijlen belooft en is een behoorlijk gewaagde zet. Gorillaz beheerst natuurlijk wel de kunst om de betere features uit te kiezen, maar zo’n overvolle gastenlijst kan evengoed een rommeltje opleveren zoals het geval was op het drie jaar oude ‘Humanz’. Het is een hele klus om ervoor te zorgen dat de gastzangers allemaal hun eigenheid kunnen behouden én dat het geheel nog als Gorillaz klinkt. Gelukkig slagen ze daar deze keer beter in.

The Cure- frontman Robert Smith trapt het album op gang en doet ons met zijn karakteristieke stem huiveren op ruimte-achtige spacesounds in ‘Strange timez’, zoals hij dat ook deed ten tijde van ‘Love cats’. Daarna verstuurt Beck flatterende berichtjes vanuit het “land of the permanent sun / Where the flowers are melted and the future is fun”, terwijl Schoolboy Q de funk opzoekt in ‘Pac-Man’.

De pianoballade ‘The pink phantom’ is misschien wel de verrassendste samenstelling op het album. Elton John en 6lack die samen op een Gorillaz-nummer verschijnen klinkt absurd, maar samen klinken ze verdomd goed. De overheersende stem van Elton John en de geautotunede stem van 6lack maken van ‘The pink phantom’ een ijzersterk nummer en 2D is er op zijn best. Hij zweeft met zijn ruimtelijk klinkende stem achter de twee aan en geeft het nummer de Gorillaz-touch. Een ander beklijvend hoogtepunt is de bijdrage van Fatoumata Diawara, die met een mengeling van Engels en Frans, bossanova en blazers blijft hangen in ‘Désolé’.

De eerder verschenen episodes zijn stuk voor stuk hits en trekken meteen de aandacht. Toch hoeft de rest van de plaat niet onder te doen en klinkt ‘Strange timez’ niet als een willekeurig samengestelde compilatie. Terwijl Gorillaz in 2017 verloren liep in een wirwar van features, zorgen ze nu wel voor een consistent sterke langspeler.