“Can I have your attention, please?”. Zo begint ‘I quit’, het langverwachte nieuwe album van HAIM. En ja hoor, onze aandacht krijgen ze. moeiteloos, zelfs. Vier jaar na ‘Women in music pt. III’, zijn Este, Danielle en Alana helemaal terug met een fris geluid én attitude. Nieuw materiaal, nieuwe vibes. De band is er namelijk helemaal klaar mee.
Het album opent met ‘Gone’, een nummer met knipoogjes naar de jaren negentig. In ‘Gone’ wordt zelfs een sample gebruikt van George Michael. Daarna volgt ‘All over me’, een catchy nummer met een fantastische videoclip waarin Will Poulter, Archie Madekwe en Nabhaan Rizwa schitteren.
Ook de eerder uitgebrachte singles ‘Relationships’, ‘Down to be wrong’ en ‘Take me back’ maken hun opwachting. “I think I’m in love, but I can’t stand fuckin’ relationships”. De titel bewijst z’n functie. Bovendien bewijst het nummer dat het absoluut een plek in elke zomerse playlist – dé schijf van de zomer, als je het ons vraagt. Het heeft zeven jaar geduurd om het nummer te schaven tot het resultaat dat het nu is, maar wat zijn wij blij dat het dit is geworden!
‘Down to be wrong’ laat het niveau van het album zeker niet dalen: ook hier mikt de band weer raak. Alhoewel de track een andere sfeer oproept. Geaccompagneerd door drums en een leuk gitaarriffje wordt je heerlijk meegezogen in Danielle Haims hersenspinsels totdat het nummer bij het refrein alles los breekt. ‘Down to be wrong’ is catchy en “Oh, I bet you wish it could be easy / To change my mind / Oh, I bet you wish it could be easy / But it’s not this time” zal voor een tijdje in je hoofd blijven hangen – geloof ons, we spreken uit ervaring.
‘Take me back’ brengt de snelheid er weer in: een uptempo nummer met goed geschreven, zelfs grappige lyrics. Het voelt bijna nostalgisch, alsof we worden meegenomen naar de memory lane van de zussen. Opvallende lyrics: “Molly took a shit in the back of the truck / Didn’t even notice, she was too coked up” en “Had a bald spot, now it’s a parking lot”. (giechel)
Ook leuk: ‘the farm’, een meer countryachtig nummer waarbij mondharmonica een gastrolletje speelt. Iets wat je niet meteen verwacht van HAIM. Springt het nummer er uit? Nee, dat niet, maar we appreciëren de durf. Gelukkig volgt hierna ‘Lucky stars’, een dromerig, shoegazey nummer dat ons iets beter kan bekoren. Wat ons echt weer bij de les brengt, is ‘Spinning’. Hier neemt Alana de lead vocals op zich, wat ons weer wakker schudt – niet alleen door de fun synth sound, maar ook omdat dit de allereerste keer is dat dit gebeurt. En ja, Alana mag wel vaker de microfoon in handen nemen!
Este krijgt dan weer de spotlight op haar gericht bij ‘Cry’. Ze zingt het nummer met emotionele, breekbare vocals. Maar, onze absolute favoriet – naast ‘Relationships’, ‘Down to be wrong’ en ‘Spinning’ – is ‘Blood on the street’. Een bluesy nummer waarbij elke zus haar momentje krijgt om te schitteren. En we moeten zeggen: we like!
Op ‘I Quit’ durft HAIM te experimenteren. De band durft verder te kijken dan hun gebruikelijke indie-sound. De zussen verleggen hun grenzen met funky grooves, elektronische beats en laidback vibes. ‘I quit’ was het wachten zeker waard. Dat de zussen HAIM uiterst getalenteerd waren, wisten we al. Maar met ‘I quit’ bewijzen ze dat ze véél in hun mars hebben. BRAT summer? Forget it. ‘I Quit’ is hét startschot van HAIM-summer.
