Helena Hauff speelt met storm en stilte op ‘Qualm’

door Frederik Jacobs

In 2015 kende de Hamburgse Helena Hauff een bescheiden doorbraak met de spooky gameboymuziek van debuutplaat ‘Discreet desires’. Tussenwerpsel ‘A tape’ (2017) werd meteen een stuk experimenteler én interessanter, en ook nieuwe worp ‘Qualm’ gaat verder met die uitdagend geproducete electro en techno. Al durft de overdaad er hier en daar in te sluipen.

Wie tijdens ‘Qualm’ op zoek gaat naar spookhuisverhalen in toegankelijke electrodeuntjes, is eraan voor de moeite. Helena Hauff is op drie jaar tijd drastisch van richting veranderd, en focust zich vandaag meer dan ooit op de kracht van het geluid an sich. De toegankelijke melodietjes van haar debuutalbum ruimen plaats voor een hyperactief arsenaal aan elektronische percussie. Zo wurmt de vette beat van ‘Barrow boot boys’ zich prominent naar het midden van de dansvloer, en eist ook de glibberige, extravagante ‘Hyper-intelligent genetically enriched cyborg’ zes minuten (te) lang een hoofdrol op.

Hauff creëert eigenhandig de ruimte voor zulke aanwezige slokoppen, door haar songs rondom de percussie wel erg schaars aan te kleden – hier en daar versiert ze hen gelukkig met een flard synthesizer. Dat hoeft geen probleem te zijn: haar aanpak inzake elektronisch slagwerk is vaak erg interessant, dynamisch en origineel (‘Fag butts in the fire bucket’). Af en toe maakt ze het zichzelf gemakkelijk met een mix van electro en techno die jaren geleden reeds werd voorgekauwd door pioniers als Aphex Twin (‘Lifestyle guru’) – er zijn natuurlijk ergere idolen om je aan te spiegelen.

Net wanneer de vermoeiende drukte van songs als ‘btdr-revisited’ verstikkend begint te werken, zorgt de ambient van ‘Entropy created you and me’ en ‘Qualm’ juist op tijd voor verademing. De Apparat-achtige soundscapes voelen alsof je een luchtje gaat scheppen buiten aan een overvolle technoclub met permanent zuurstoftekort. Als je bij de herintrede ‘No qualms’ Hauff op overtuigende wijze het frêle en vuile hoort verbinden, kan je niet anders dan vredevol je ogen sluiten. Om rust te kunnen vinden, moet het eerst gestormd hebben.