De voorbije jaren knutselde Hotline TNT-bezieler Will Andersen aan zijn loeiharde shoegaze zoals de gemiddelde indie-kluizenaar dat beaamt: helemaal in zijn uppie, verscholen in een onbeduidende slaapkamer. De garageband-software draaide overuren op ‘s mans laptop. Op de teller stond er nochtans nul ambitie. Andersen verwachtte namelijk nooit dat zijn probeersels de underground zouden ontstijgen. Het tegendeel is waar: albums als ‘Cartwheel’ en ‘Nineteen in love’ kleurden menig jaarlijst van gerespecteerde muzieksites. Op ‘Raspberry moon’, album nummer vier, vindt De Grote Ommezwaai plaats: opnemen met een volledige band.

In interviews gaf Andersen toe dat het democratisch opnameproces met een volledige band wennen blijft. Op ‘Raspberry moon’ is er amper wrevel te bespeuren. Wél herwonnen energie die zich vertaalt in piekfijne, gelijmde songs. Neem de volbloed noisepop van openingszet ‘Was I wrong?’: zo zelf- en trefzeker klonk Hotline TNT nog maar zelden. “Was I wrong / Or did you sing my song? / You hummed along / but you’re already gone“, zeurt Andersen in de stijl van The Jesus and Mary Chain.

De wazige psychedelica van intermezzo ‘Transition lens’ maakt de weg vrij voor ‘The scene’, de eerste kopstoot van het album. Gitaren spuwen withete feedback, de drums meppen je finaal tegen het canvas.

Verderop huppelt prijsbeest ‘Julia’s war’ voorbij, een voldragen single zoals de band er gerust een dozijn meer mag schrijven. Denk de salvo’s gitaargeweld weg en je houdt een mierzoete popriedel over. Vooral de rotaanstekelijke “na-na-na-naaa’s” blijven nog een week of twee in je gehoorgangen plakken.

Het likje piano in ‘Break right’ geeft de plaat net dat tikkeltje extra cachet. Veel verrassingen staan er namelijk strikt genomen niet op ‘Raspberry moon’: het is allemaal shoegaze volgens het boekje. Van een heruitvinding kunnen we Hotline TNT (nog) niet beschuldigen. Van ijzersterke songwriting daarentegen wél. ‘Candle’ volgt redelijk braaf de My Bloody Valentine-traditie, maar elke seconde sleept mee. Dan moet je wel íets goed doen.

Voelt ‘Lawnmower’ met zijn akoestische gitaar haast lieflijk aan, dan mag in afsluiter ‘Where u been?’ de ruis nog één keer zegevieren. 35 minuten puike pokkeherrie, elf solide nummers: meer moet dat soms niet zijn. Bonuspunten voor Andersen die voor het eerst in groepsverband excelleert. De verandering doet hem duidelijk deugd, of zoals Huysentruyt P. ons inlepelde: verandering van spijs doet eten. Wedden dat Piet trots zou zijn?

Hotline TNT speelt op 22 november in de Botanique. Tickets en info vind je hier.