If Anything Happens To The Cat klinkt eenvormig maar nooit eentonig op ‘Kingdom of roots’

door Mattias Goossens

Er bestaan mensen die momenteel balen dat ze niet naar China mogen gaan. Het Gentse If Anything Happens To The Cat bijvoorbeeld, dat al sinds debuut ‘Sun drunk moon’ met welgemikte uithalen buiten de lijntjes van postrock en aanverwante genres kleurt. Dat valt blijkbaar in de smaak in Azië, want de band zou normaal opnieuw gaan touren in China. Jongste plaat ‘Kingdom of roots’ zal voorlopig vooral Belgische huiskamers proberen binnendringen. Dat wordt niet gemakkelijk, want het geluid van dit vijftal is minder besmettelijk dan de virussen die momenteel de wereld rondtrekken.

Opener ‘Intrinsic gravity’ maakt meteen duidelijk dat het nog steeds niet makkelijk is om een postrock-bingo te scoren bij IAHTTC. Natuurlijk is er de bandnaam die lang genoeg is om tot een afkorting te verworden en krijgen nummers alle tijd om uit te waaieren. Maar er wordt gezongen, en dan schieten de puristen wakker uit hun roes.  In ‘Origami armies’ horen we zelfs iets dat bijna lijkt op autotune. Geen erg in het geval van de Gentenaren: het maakt de grenzen tussen klassieke rock en post-alles weer wat vager, en dat hebben we nog steeds graag. Het doet hier onwillekeurig denken aan die andere postrockhybride Motek.

De gitaren krijgen de meest prominente plek doorheen de plaat, maar ook achter de drums en piano gebeurt er allerlei interessants. Wie concentratiemoeilijkheden heeft zal zich misschien overweldigd worden door de vele rijke arrangementen en door elkaar geweven gitaarpartijen, maar meer ingetogen nummers als ‘Crown shyness’ en het toegankelijkere ‘Alexandru’ geven wat muzikale ademruimte. ‘Snowglobe citizen’ lijkt te willen afsluiten met een krop in de keel, maar uiteindelijk wordt het toch een schreeuw die de openbarstende finale inluidt.

Was voorganger ‘Mangata’ nog een experimentele en excentrieke uitspatting, dan pakt ‘Kingdom of roots’ het bescheidener aan. De eenvormigheid leidt niet tot eentonigheid: daarvoor zit er te veel variatie in de nummeropbouw, melodieën en tempo’s. Je zou het ‘volwassen worden’ kunnen noemen, maar dat wensen we IAHTTC niet toe. Het resultaat is een afwisselende plaat die zich gewillig aanpast aan je huidige gemoedstoestand, zowel op de voor- als achtergrond.

De geplande optredens in april zijn afgelast. Om op de hoogte te blijven van shows volg je best de Facebookpagina van de band.