ILA plakt het beste uit de nineties op ‘AYNA’ en omlijst het met een Turks randje

door Ayko Poulin

Wie kent ze niet, de jonge indierockband ILA die in 2022 De Nieuwe Lichting won met ‘Leave me dry’? Al snel volgden ep’s ‘Felt’ en ‘Montage’. Twee zeer geslaagde proefdrukken van wat Ilayda Cicek in haar mars heeft. Dat is heel wat. Op de ep’s horen we nog flarden van indiefolk, kamerpop en post-punk. Op hun debuutalbum kiest de band resoluut de weg vooruit.

‘Glory’ stilt meteen onze honger: Ilayda’s hese stem, gecombineerd met stevige drum en gitaren, is precies waar we op gehoopt hadden. Wat opvalt bij het album is dat er regelmatig een synthesizer om de hoek komt loeren. Een toevoeging die zeer goed te smaken valt, overigens.
Ook de rest van de plaat staat bol van de stevige gitaren, drums en de zo kenmerkende stem van de frontzangeres. Beetje saai? Allesbehalve.

Naast de traditionele rockinvloeden vinden we op deze plaat ook Oosterse klanken terug. Zo begint ‘In reverie’ heel mysterieus en dreigend. Al snel mondt de track echter uit in iets wat uit de soundtrack van ‘Duizend-en-een-nacht’ lijkt te komen. Ook ‘Atonia’ doet ons afreizen naar zwoele avonden in de woestijn. De zangeres zingt ons zacht maar dwingend toe, als een geest op onze schouder. Met ‘Ben anlamam’ levert ILA een volledig Turks nummer af. Wat hier opvalt, is hoe goed deze Midden-Oosterse stijl blendt met de rockidentiteit van de band. Zelf zijn we Turks niet echt machtig. Om eerlijk te zijn, stoort het op geen enkel moment dat we niet echt begrijpen wat ze bezingt. Je voélt namelijk de bezieling die Cicek in de song legt, en dat zegt volgens ons meer dan duizend woorden.

Verder nog een speciale vermelding voor de songteksten. Het is zeldzaam dat een band muziek maakt waarop je zowel volledig kan losgaan, als eindeloos over filosoferen. Het trio weet veelvoorkomende gevoelens en gedachten bijzonder poëtisch te verwoorden en trekt daarmee ongetwijfeld de aandacht.

Ons verdict? Hoewel nog jong, lijkt ILA een gevestigde waarde te worden in de indierockwereld. De mix tussen Oosterse muziek en stevige gitaren is een gedurfde keuze, maar werkt wonderwel. Voor zij die met melancholie terug verlangen naar het tijdperk van Kurt Cobain en consorten, verwijzen wij u met veel plezier door naar ‘AYNA’. Absoluut niet te missen voor iedereen die ook maar een beetje van rock houdt!

ILA stelt ‘AYNA’ deze zomer op verscheidene locaties voor in ons land. Op 6.07 staan ze op Moen Feest, 24.07 op Boomtown. In augustus doen ze Suikerrock (3.08) en Lokerse Feesten (5.08) aan.