Het kan soms gebeuren: je wc zit verstopt, de verf bladdert van de muren of je keuken is dringend aan renovatie toe. De kans is dan niet geheel klein dat de loodgieter, schilder of keukenspecialist die je opbelt ‘Jan Verstraeten’ heet. Er is echter meer weggelegd voor mensen met een oer-Vlaamse naam dan zich te ontplooien als stielman, zo bewijst muzikant en beeldend kunstenaar Jan Verstraeten. De twintiger uit Sint-Niklaas werkte eigenlijk aan  een film, maar toen hij daar de soundtrack voor schreef, vielen alle puzzelstukjes in elkaar en besefte hij dat hij van muziek een prioriteit wilde maken. Als je dan kan tekenen bij kwaliteitslabel Unday Records – thuishaven van onder meer Trixie Whitley, Faces On TV en Flying Horseman -, nemen we hem dat overigens niet kwalijk.

Jan Verstraeten was naar eigen zeggen al een tijdje op zoek naar z’n eigen geluid. Hij probeerde het eerder met zijn groep Charlie Jones’ Big Band, maar dat project liep op z’n einde. Als soloartiest verdergaan en zijn muziek op een filmische manier benaderen, werkte wel, en eerste ep ‘Cheap dreams’ is daar nu het resultaat van. Wie die ep beluistert, begrijpt meteen wat die ‘filmische benadering’ wil zeggen: melodische strijkers die soms aan Disney doen denken, feeërieke blazers en innemende, vaak jazzy percussie. De muziek gaat van donker naar licht, van weemoed naar hoop en weer terug. Opener en single ‘Moon face’ zwelt eerst aan, om dan stil te vallen en vervolgens weer aan te zwellen, alsof de aantrekkingskracht van de maan ook Verstraetens muziek in eb en vloed dwingt.

Was ‘Cheap dreams’ een schoonheidswedstrijd, zat de jury urenlang met de handen in het haar om te beslissen welk nummer met het kroontje – en de auto, maar dromerige indiepopnummers staan bekend om hun beroerd rijgedrag – naar huis mocht. ‘Second hand novel’ stroomt over van de meest hartverwarmende melancholie, ‘Stalker’ is een bossanova-pareltje en ‘Can it be’ doet denken aan een ander prachtig soundtracknummer, ‘Playground love’ van Air. Het is echter ‘You’ dat voor ons nipt de wedstrijd wint: in de a capella-intro schemert de geest van Chet Baker door, de rest is een ritmisch kunstwerkje dat je hele lijf doet gloeien.

“Het mooiste compliment dat je kan krijgen is dat je muziek de soundtrack wordt van andermans leven”, dixit Jan Verstraeten. Wat ons betreft, is hij in dat opzet geslaagd. Of je nu in een idyllische bloemenweide ligt te dagdromen met je geliefde in de armen, je in diezelfde weide gefrustreerd alle grassprietjes met een ruk uit de grond trekt omdat je geliefde je heeft verlaten, of je door je slaapkamerraam naar de regen staart terwijl de bloemenweide even verder verandert in een modderpoel: ‘Cheap dreams’ past zich aan elke gemoedstoestand aan als de perfecte soundtrack. Dat Verstraeten al z’n artwork en video’s – pareltjes, overigens – zelf maakt, maakt het geheel alleen maar meer indrukwekkend. En nu moeten we dringend die wc gaan ontstoppen.

Jan Verstraeten speelt op 21.02 in De Casino in Sint-Niklaas (info & tickets).