We herinneren het ons nog alsof het gisteren was, de glimlach op ons gezicht toen we Japandroids ontdekten ten tijde van ‘Celebration rock’. Een titel die perfect de lading dekte met een portie levenslustige garagerock gedrenkt in bier, zweet en adrenaline. Vijf jaar later zijn de twee Canadezen terug, al zijn ze de garage ondertussen ontgroeid en is de wereld hun nieuwe territorium geworden. Eentje dat ze met doordachtheid hebben leren benaderen.

Het losbandige feestgedruis en de rebellie hebben Brian King en David Prowse uitgestald in hun vitrinekast. Zodat ze die op tijd en stond en met de nodige nostalgie kunnen bewonderen. ‘Near to the wild heart of life’ zet een volgende stap in het rijpingsproces waarbij ze met hun kin omhoog en een vastberaden tred het leven tegemoet treden. Op geen enkel moment zweren ze de rock ‘n roll af, maar er is nu eenmaal een verschil tussen de versie van The Men of Cloud Nothings en die van The Gaslight Anthem. Waar King in ‘Adrenaline nightshift’ uit voorloper ‘Celebration rock’ nog als brulboei boven de kolkende massa uit tornt, krijgen we op deze plaat meer uitgekiende interpretaties van het genre.

‘North east south west’ start zowaar met een akoestische gitaar die ons eventjes aan ‘Pinball wizard’ van The Who deed denken. Met een schrandere ritmiek in zang en drum wordt de dool in het nummer bekrachtigd. Het is echter het stadiongerichte meezinggehalte dat ons kritisch stemt. Een euvel dat zich overigens meermaals voordoet doorheen de plaat. Diezelfde schemerende gemakzucht maakt dat ook ‘No known drink or drug’, eerder teleurstellend uit de hoek komt, ondanks de knipogen naar ouder werk.

De titel van de plaat geeft het eigenlijk al prijs. Japandroids zit dicht bij de onstuimige kern van het leven, alleen gaan ze er nu op een totaal andere manier mee om. Muzikaal hebben ze met hetzelfde basisrecept (drum, gitaar, zang) een verfijndere maaltijd weten te bereiden. Eentje waarmee ze op grotere schaal een indruk willen nalaten. ‘True love and a free life of free will’ mikt niet meer op een bronstig publiek in garages, groezelige clubs en kelders, ze reikt naar grotere zalen en een publiek dat al eens verder durft kijken dan de volgende dag. Het is hen steeds om anthems te doen geweest, en die hebben ze op dit album geschreven.

De evolutie die Japandroids ondergaan heeft, leidt hen evenwel niet weg van hun roots maar is er gewoon een nieuwe versie van. Het driftige hebben ze ingeruild voor melodie en vernuft, waarmee ze hun ambitie lijken te onderstrepen. Met een spanwijdte van meer dan zeven minuten blijft ‘Arc of bar’ op eenzame hoogte zweven boven de rest van de plaat. Het nummer bundelt  het jongensachtig jennen, de krachtige inwerking en de drang naar een hogere muzikaliteit. Het is hun eigenzinnig lijflied geworden.

Japandroids heeft vijf jaar tijd gehad om te rijpen en dat is duidelijk merkbaar op ‘Near to the wild heart of life’. Ze leveren daardoor een plaat af die bij velen vanaf de eerste luisterbeurt zal blijven hangen. Tegelijkertijd boeten ze in aan opwinding en nervositeit. Die gladgeschoren aanblik levert hen wellicht een mooie plaats op de festivals op, al is er volgens ons niets mis met op tijd en stond wat ruwheid.

Album verdeeld door PIAS.

Japandroids aan het werk zien kan op 27 april in de Botanique (Info & tickets)