Jessie Ware zet zich op de discotroon met ‘What’s your pleasure?’

door Eva Gutscoven

Niets is zo ergerlijk als een feestje dat telkens wordt uitgesteld. Zeker als je eerst wordt overstelpt met teasers die de voeten prikkelen (‘Ooh la la la’ bijvoorbeeld). Gelukkig verliep de vierde worp van Jessie Ware niet zoals het Vestiville festival en konden we, na enkele keren uitstel van de release, ‘What’s your pleasure?’ helemaal in de armen nemen.

Op haar beurt omarmde Ware voor haar album het disco-anthem ‘Love me tonight’ van Fern Kinney. Het nummer diende vaak als afsluiter in de clubscene van de New Yorkse jaren ‘80, die kraakte onder een aids-epidemie. Voor velen die hun geliefden verloren, werd deze discoplaat een betekenisvolle herinnering aan zij die er niet meer waren. De energetische disco van Kinney gaat niet te snel, synths creëren sonische glitter en de lyrics vatten net de juiste sfeer (“Hold me close / squeeze me tight / love me right / love me tonight”) om iedereen nog even iets dichter bij elkaar te doen schuifelen.

Die formule die een nummer tot betekenisvol slotlied kan katapulteren, lijkt de Engelse singer-songwriter met evenveel glitter toe te passen op ‘What’s your pleasure?’ In ‘In your eyes’ zorgen de strijkers voor die dramatische toets op een onvermoeibare housebeat, terwijl exotische toms en overheerlijke hooks van ‘Step into my life’ een trage maar krachtige meedanser maken. ‘The kill’ mixt techno met akoestische elementen en lijkt uit de hoed van het label Hungry Music te komen. Dan hebben we het nog niet gehad over de singles ‘Spotlight’ en ‘Mirage (Don’t stop)’ die van begin tot het einde betoveren met een gebalanceerd vervlechting tussen dance, Ware’s zwoele zang, disco en een handje melancholie.

Sommige nummers vallen misschien uit de boot om het tot het einde van de avond te schoppen. Zo zijn ‘Remember who you are’ en ‘Adore you’ meeslepende rustpunten. Het hitgehalte van ‘Read my lips’ is laag, al zet het tot onhoudbaar bewegen aan. Daarmee reikt de Londense terug naar haar beginjaren en haar debuut ‘Devotion’, nu met een stevige lik 80’s disco. Elke beat, elke flard zang, elke discosynth is een 53 minuten durend dansode die schreeuwen om gedraaid te worden in sets van Palms Trax, Hunee of Antal. Kan Van Ranst nu de dansvloeren openen?