“Grenzen verwischen. Eines der schönen Dinge, im Jahr 2010 zu leben.” Zo begint Christoph Beck zichzelf voor te stellen op zijn ietwat gedateerde Facebookpagina en dat bedoelt hij niet enkel op politiek vlak. Joasihno, een artiestennaam die je ook niet meteen associeert met de Duitse gründlichkeit, ziet muziek vooral als een wereldreis. In het noorden kijkt hij vol ontzag naar IJslandse bands. Iets zuidelijker ging hij zijn held Steve Reich achterna door Afrika rond te reizen en zoveel mogelijk invloeden mee naar huis te brengen. Daar aangekomen vult hij de dagen met muziekles geven aan kinderen met beperkingen, spelen in een band en als Joasihno nu een tweede langspeler afleveren.
Die plaat voelt vanaf de gelijknamige opener aan als een zoektocht door een gezellig, met snuisterijen volgepropt huis. Het haardvuur knispert en Joasihno doet ons even de werkelijkheid vergeten. Zijn muziek komt niet uit koude elektronische keyboards of loopstations. Zijn muziek wordt gemaakt met handgemaakte kinderpianootjes die maar één octaaf bestrijken en Afrikaanse gitaren die onstembaar lijken. Joasihno schrijft hiermee songs van papier-maché die altijd de tijd krijgen breed en wijd open te bloeien tijdens door Sigur Rós geïnspireerde mijmeringen. Tussen al die curiositeiten is het echter moeilijk een interessante zangmelodie te vinden. Op ‘Oh Boy’ en ‘Monja’ waant Joasihno zich even The Notwist en lukt dat aardig, maar daarna weet hij nooit meer een gepast vocaal antwoord te formuleren op zijn eigen instrumentale wereld. Liedjes als ‘We Are Dreaming of The Dark’ en ‘Oceans’ bewijzen dat gezellige haardvuren ook vaak leiden tot slaperigheid. Nog even veren wij recht als ‘Interlude’ ons doet denken aan een porseleinen ballerina muziekdoos, daarna is het oogjes toe.
Joasihno geeft het zingen dan maar op. Spijtig genoeg zijn ook de elektronische composities in hetzelfde bedje ziek. ‘Dream Of A Disappearing Friend’ houdt ons wakker en alert, waarna ‘In Our House’ ons terug in slaap wiegt.
‘A Lie’ is een plaat voor mensen die houden van de zoetigheden die komen uit koekendozen met de beeltenissen van vrome, koninklijke echtparen. Toegegeven, wij kunnen er soms ook niet van afblijven.
Album verdeeld door Alien Transistor