Iedereen heeft wel een talent en sommigen blinken nu eenmaal meer uit dan anderen. Men zou echter een geheel nieuw woord moeten uitvinden om het talent van Joe Bonamassa te kunnen beschrijven. Op zevenjarige leeftijd schudde hij al moeiteloos Stevie Ray Vaughan uit z’n gitaar, op twaalfjarige leeftijd werd hij ontdekt door niemand minder dan the king of the blues himself, BB King, die hem meteen mee op tour neemt. Nu is hij 33 en brengt Bonamassa zijn tiende(!) solo-album uit: ‘Black Rock’.

De titel verwijst naar ‘Black Rock Studios’ in Griekenland waar de langspeler is opgenomen. Bonamassa is daarheen getrokken met de bedoeling enkele world-vibes te verwerken in zijn songs. Maar zijn voornaamste doel voor de nieuwe plaat was om nog eens echt te rocken, zoals in zijn beginjaren. Dat was naar onze mening een geweldig plan. Het resultaat is zoals verwacht overheerlijk. Druk op play en je denkt even dat je per ongeluk Led Zeppelin hebt opgezet. Op de bombastische opener ‘Steal your Heart Away’ van Bobby Parker merk je al meteen dat het soleerwerk van Bonamassa elk jaar beter en sneller wordt. Misschien wel de beste song van de plaat is de herwerking van Jeff Beck’s ‘Spanish Boots’. Hij bouwt deze rock classic stevig op met een explosie van pure ecstase tot gevolg.

De world-vibes waarmee Bonamassa de puntjes op de i’s heeft laten zetten, worden onder andere door enkele Griekse muzikanten op bouzouki en clarino gespeeld. Dit vinden we terug in ‘Athens to Athens’, ‘Quarryman’s Lament’ en het prachtige ‘Bird On A Wire’ van Leonard Cohen. Ze scheppen allen een soort oosterse sfeer. Maar niet gevreesd: de sfeer ligt al veel vrolijker in ‘Look over Yonder’s Wall’ en nog meer in de sublieme afsluiter ‘ Baby you gotta Change your Mind’.

Zijn leermeester BB King vergezelt hem in Willie Nelson’s ‘Night Life’. Het is waanzinnig hoe de twee hun zeer eigen blues-sound samenvoegen in een meesterlijke clash. Ze zijn heel goed te onderscheiden in de song en volgen elkaar voortdurend op in zang en gitaar. BB King is nu trouwens al 85 dus het zal jammer genoeg niet lang meer duren voordat hij zijn kroon gaat moeten afstaan als koning van de blues…

Het enige negatieve wat we zouden kunnen zeggen is dat Bonamassa ditmaal niet alle songs zelf heeft geschreven. Dat moeten we hem toch al snel vergeven bij het beoordelen van zijn cover-skills. Black rock is een zeer dynamische, vurige plaat die niet alleen elke bluesliefhebber wel in zijn platenkast zou moeten hebben. Het is bluesrock van de bovenste plank maar dan met meer rock ‘n roll, meer solo’s, meer Bonamassa.