Kanye West ziet het licht op ‘Jesus is king’

door Jasper De Spiegeleer

Hallelujah! Na lang uitstellen, prutsen en sleutelen bracht Kanye West vorige week zijn nieuwe langspeler ‘Jesus Is King’ uit. Kanye en het christelijk geloof waren al goede kennissen; uit hun relatie sproten onder andere ‘Jesus walks’ en het fantastische ‘Ultralight beam’ voort. Op deze plaat zijn Kanye en God boezemvrienden geworden – een straffe ommekeer voor de man die zichzelf in 2013 nog in hetzelfde rijtje plaatste als onze Onze Lieve Heer op het nummer ‘I Am A God’ (van grootheidswaanzin gesproken). Zo arrogant en zo zelfingenomen Kanye echter kan zijn, zo goed is zijn muziek vaak ook. Laten we ons vooral daarop focussen.

Kanye maakte duidelijk dat zijn muziek nu in het teken staat van de Heer en dat anderen entertainen verre van zijn doel is. In een poging om zijn hernieuwde geloof te verspreiden, maakt hij echter gebruik van een resem aan klanken die fans bekend in de oren zullen klinken. De gil die ‘Follow god’ afsluit, doet denken aan de vleesgeworden frustratie op ‘Yeezus’. ‘Selah’ past met zijn doortastende drums perfect tussen het lijstje van ‘The life of Pablo’, en ‘On god’ lijkt op het bekeerde broertje van ‘Stronger’. Op ‘Closed on sunday’ schemert dan weer af en toe het prachtige minimalisme van ‘808 & heartbreak’ door: een nieuwe boodschap in een herkenbaar jasje.

‘Jesus is king’ mag dan niet zo vernieuwend zijn als ‘My beautiful dark twisted fantasy’ of ‘The life of Pablo’, het toont wel een kalmere, oprechtere Kanye. Bovendien zijn er een aantal muzikale parels op terug te vinden. ‘Use this gospel’ is er daar met een onbezonnen solo van niemand minder dan Kenny G één van, en de ijzingwekkende ‘hallelujah’s’ op klein meesterwerk ‘Selah’ laten zelfs een ongelovige niet onberoerd. Even verder laat warempel ex-drugdealer Pusha T – dit keer als helft van het broederlijk duo Clipse – de cocaïneverwijzingen achterwege en baant hij zich een weg door de gospel. ‘Follow god’ raast dan weer door je speakers met stuiterende beats en snedige raps (“lifelike, this is what your life like, try to live your life right / People really know you, push your buttons like typewrite”), en had gerust nog wat langer mogen duren. Ook ‘Closed on sunday’, opgebouwd rond een gedempte akoestische gitaar en onheilspellende backing vocals, is van een ongekende schoonheid.

Op ‘Jesus is king’ laat Kanye West zijn zotte, vaak flauwe en seksueel getinte humoristische raps volledig achterwege. Geen woord over Kim Kardashian, geen scheldwoorden en geen opzichtige megalomanie. Toch lijkt Kanye zijn ego niet helemaal aan de kant te kunnen schuiven en lijkt zijn toewijding tot God bijwijlen slechts gebaseerd op wat hij ervoor in ruil krijgt. Dat gebrek aan nederigheid weerhoudt hem ervan om een écht gospel album te maken.