Wanneer ondergetekende denkt aan Katy B, popt er nog steeds ‘Katy on a mission’ op in haar hoofd. Met dat op dubstep geënte nummer kreeg de Britse zangeres rond 2011 plots naambekendheid in het mainstream muziekcircuit. De release van die single is ondertussen al bijna vijf jaar geleden. Aan Katy om met deze ‘Honey’ te bewijzen dat ze geen one-hit-wonder is.

Voor ‘Honey’ nodigde Kathleen Brien meerdere producers en andere artiesten uit op mee te werken. Dat resulteerde in een uitgebreide tracklist, waarop bovendien iedereen even veel credits krijgt als Katy B zelf. Een greep uit het aanbod: Major Lazer, Craig David, Wilkinson, naast minder bekende namen als Geeneus en Sasha Keable, en Indiestyle-favorietjes MssingNo en Mr. Mitch. Samen maakten ze een poppy plaat waar veel potentiële zomerhits op staan en waar serieus op gedanst kan worden.

Opener ‘Honey’ werd mede mogelijk gemaakt door Kaytranada. Die samenwerking mondde uit in een r&b-song zoals het album er maar eentje kent (en zoals we van Kaytranada ondertussen wel gewoon zijn). Vervolgens komt ‘Who am I’ dat – let op onze woorden – veel potentieel heeft om hét nummer van de zomer van 2016 te worden. Ligt het aan de combinatie van Craig David en Katy B, of verandert alles dat Major Lazer aanraakt gewoon in goud? Moeilijk te zeggen, al is het wel opvallend dat de beats van Major Lazer minder prominent aanwezig zijn dan op hun andere samenwerkingen. Toch is er wat tegenstelling in ‘Who am I’: op het eerste zicht klinkt alles opgewekt en vrolijk, terwijl de lyrics compleet het tegenovergestelde vertellen. ‘Dark delirium’ en ‘Water rising’ neigen meer naar de ballad zoals we ze hoorden op ‘Little red’, al hebben ze gelukkig meer pit.

Het lijkt wel alsof Katy B van tactiek is veranderd: op haar vorige album ‘Little red’ stond vooral zij in de spotlights als popdiva. De zangeres is met ‘Honey’ duidelijk een andere weg ingeslagen en kiest voor verscheidenheid. Het lijkt wel alsof deze plaat een verzameling van muziek is die de artieste zelf goed vindt: van pop tot dance en van grime en dubstep tot neo-soul. Het enige dat de nummers gemeen hebben is de stem van de Britse, maar dat zit gelukkig nog helemaal snor.

Album verdeeld door Universal