Het aloude gezegde ‘muziek verbindt mensen en culturen’ wordt regelmatig in de mond genomen door artiesten en de hotemetoten van de cultuurwereld. Diezelfde verbintenis is het stokpaardje van het Texaanse psyfunk-trio Khruangbin dat de deuren openzet voor verscheidene muziekculturen, gaande van Midden-Oosterse snaarriedels en gospel tot Thai funk. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat de groep ontkiemde tijdens een tour van de Britse producer Simon Green (Bonobo), die zelf van eclectisch aanpakken weet. Met het eerste album ‘The universe smiles upon you’ in 2015 wist het zweverige Khruangbin (wat niet geheel toevallig Thais is voor ‘vliegtuig’) een stempel te drukken op datzelfde muziekjaar. Een Boiler Room-debuut in 2017 te Londen, een veelvoud aan doorslaande optredens in onze contreien en de release van opvolger ‘Con todo el mundo’ vorig jaar lieten de band eveneens toe de andere sferen van de dampkring te bereiken.

Anderhalf jaar na het swingende succes van zijn laatste langspeler komt Khruangbin aanwippen met de herwerking ‘Hasta el cielo’, waarin onvervalste dubtonen regeren over het luchtpaleis. Het dubgenre speelde een bijzondere rol in het opvallende geluid van de groep, met name de Jamaicaanse producer Scientist (die voor de gelegenheid de bonus tracks verzorgde). Zo leerde Laura Lee van Khruangbin basgitaar spelen op de tonen van ‘Scientist wins the world cup’, terwijl drummer Donald Ray ‘DJ’ Johnson zijn fantastische break-beats haalt bij vergelijkbare muziekspinsels. ‘Hasta el cielo’ is in feite het evenkweekje van ‘Con todo el mundo’ dat de bas- en drumtonen, gehuld in een onderwatereffect, naar voren schuift ten koste van gitarist Mark Speers gitaargerag.

Juist het terugschroeven van Speers talenten met een gitaar zorgt ervoor dat ‘Hasta el cielo’ minder daadkrachtig is dan zijn tweelingbroertje. De herwerkingen van ‘Con todo el mundo’ verzeilen nogal snel in geslepen achtergrondmuziek doordat de uitgeklede vorm wordt aangedikt met soezerige effecten. Het komt dan ook niet aan als een grote verrassing dat de koplopers van het originele album eveneens de beste producties zijn op ‘Hasta el cielo’. In het nummer ‘A la sala’ (voordien ‘Evan finds the thrid room’) tuimel je bijvoorbeeld met het grootste gemak in een charmant opgezette dubspiraal. Ook de opgevijzelde psychedelica van single ‘Mary always’ weet nieuw leven te blazen in ‘Maria también’, al blijft het prominente snaardrammen van Speer de grote afwezige.

Als losstaand album kan ‘Hasta el cielo’ moeilijk opboksen tegen zijn swingende voorganger, aangezien de nieuwe versies minder aanwezig zijn in de ruimte. Ondanks het feit dat Lee en Johnson de ererollen toebedeeld krijgen op deze herwerking, weten ze niet het gemis van het typerende Khruangbin-gitaarwerk volledig te doen vergeten. Fans zullen keer op keer de voorkeur geven aan het originele karakter van eersteling ‘Con todo el mundo’. Al bij al is het album een luisterbeurt waard voor degenen die de vorige plaat hebben grijsgedraaid.