Lala Lala geeft een woelige kijk op het leven met ‘The Lamb’

door Martijn Bas

Het is niet alleen de markante haarkleur die de aandacht trekt, ook haar schrijftalent maakt indruk. Lillie West (gitaar/zang) uit Illinois demonstreert haar kunnen sinds enkele jaren in het indierock-project Lala Lala, waarvan ‘The lamb’ haar tweede volwaardige outing is. Het al niet misse debuut ‘Sleepyhead’ verscheen in 2016 en wist behoorlijk wat harten te veroveren, iets wat sowieso nog meer zal gebeuren met deze imperfecte, maar charmante tweede plaat.

Twaalf nummers in slechts 32 minuten betekent dat er niet te veel rond de pot wordt gedraaid. Bijgevolg duren de puntige nummers op ‘The lamb’ niet langer dan nodig. Qua stijl schippert Lala Lala ergens stand tussen postpunk en dreampop, altijd vergezeld van dat typische indie-gevoel. Sporadisch worden we getrakteerd op een fijne verrassing, zoals de saxofoonsolo in de afsluiter ‘See you at home’, of die fuzzy gitaren in ‘I get cut’. Geen moment klinkt het echter als een kakofonie, of voelen de songs gehaast aan, dankzij goedgeplaatste momenten waarin de boog iets minder gespannen staat (‘Scary movie’).

De muziek is makkelijk verteerbaar, de aangrijpende teksten daarentegen iets minder. Het is dan ook de schemerende tristesse die ‘The lamb’ bij elkaar houdt. Het album fungeert nu eenmaal als uitlaatklep voor de turbulente gebeurtenissen in Wests leven, met name haar alcoholprobleem (‘Water over sex’), frustratie ten opzichte van zichzelf (‘Destroyer’), of vrienden die recent het leven lieten (‘When you die’).

De hierboven genoemde songs behoren tot de muzikale hoogtepunten, maar nummers als het luchtige ‘Spy’ en de melancholie van ‘Dove’ rekenen we daar evenzeer bij. Sommige tracks (‘The flu’, ‘Copycat’) leunen helaas teveel naar typische indierock en overtuigen daarom minder. Daarbovenop gaat Wests nonchalante zang na een tijdje wat bijdehand klinken, waardoor ze de vervelende indruk wekt dat ze wil tonen hoe hipster of alternatief ze is.

Al bij al is ‘The lamb’ een prima introductie voor wie het debuut van Lala Lala gemist heeft, en dat zullen er wellicht velen zijn. De plaat belooft alvast een interessante toekomst voor deze relatief nieuwe artieste. De songs zijn er alleszins al. Ze bewijzen dat West gevoel heeft voor melodie en innemende teksten kan neerpennen. Nu die zang nog wat opkrikken en op muzikaal vlak iets meer avontuur opzoeken, dan zien we dit helemaal goedkomen bij het volgende album.

Op 24 februari 2019 komt Lala Lala ‘The lamb’ voorstellen in de Botanique (info & tickets).